jednoczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

łączyć ze sobą, zacieśniając więzi między ludźmi

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

Biały Marsz, hasło, idea, impreza, symbol, wiara, wspólny cel, wspólna pasja, wyjazd jednoczy
jednoczyć Azję, Europę, kontynent, kraj, królestwo, księstwo, lewicę, ludzi, mieszkańców, młodzież, obywateli, Polaków, społeczeństwo, środowisko, uczestników, wiernych, zwolenników
jednoczyć w obliczu agresji (niebezpieczeństwa, wojny...)
akt, czynnik, element, symbol jednoczący; siła jednocząca
dzieło, procesy, próby jednoczenia

	Ani Rosja, ani Chiny nie mają zamiaru jednoczyć Azji. źródło: NKJP: Jędrzej Winiecki: Rośnie tygrys, Polityka, 2009-03-28
	Ruch przeciw wojnie w Wietnamie i hasła pacyfizmu także jednoczyły młodzież obu półkul, a marsze wielkanocne gromadziły dziesiątki tysięcy przeciwników wojny i zbrojeń. źródło: NKJP: Antoni Zieliński: Ewolucja wzorów używania alkoholu wśród dorastającej młodzieży w Polsce w XX wieku, 2006
	Wcześniejsze unie i porozumienia oraz organizacje łączące pojedyncze księstwa nie wystarczały i nie jednoczyły ich w obliczu niebezpieczeństwa. źródło: NKJP: forum.historia.org.pl
	Próbowano na różne sposoby jednoczyć kraj. źródło: NKJP: Witold Zalewski: Zakładnicy, 2001

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	jednoczyłem +(e)m jednoczył	jednoczyłam +(e)m jednoczyła	jednoczyłom +(e)m jednoczyło	jednoczyliśmy +(e)śmy jednoczyli	jednoczyłyśmy +(e)śmy jednoczyły
2 os.	jednoczyłeś +(e)ś jednoczył	jednoczyłaś +(e)ś jednoczyła	jednoczyłoś +(e)ś jednoczyło	jednoczyliście +(e)ście jednoczyli	jednoczyłyście +(e)ście jednoczyły
3 os.	jednoczył	jednoczyła	jednoczyło	jednoczyli	jednoczyły

bezosobnik: jednoczono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę jednoczył będę jednoczyć	będę jednoczyła będę jednoczyć	będę jednoczyło będę jednoczyć	będziemy jednoczyli będziemy jednoczyć	będziemy jednoczyły będziemy jednoczyć
2 os.	będziesz jednoczył będziesz jednoczyć	będziesz jednoczyła będziesz jednoczyć	będziesz jednoczyło będziesz jednoczyć	będziecie jednoczyli będziecie jednoczyć	będziecie jednoczyły będziecie jednoczyć
3 os.	będzie jednoczył będzie jednoczyć	będzie jednoczyła będzie jednoczyć	będzie jednoczyło będzie jednoczyć	będą jednoczyli będą jednoczyć	będą jednoczyły będą jednoczyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		jednoczmy
2 os.	jednocz	jednoczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	jednoczyłbym bym jednoczył	jednoczyłabym bym jednoczyła	jednoczyłobym bym jednoczyło	jednoczylibyśmy byśmy jednoczyli	jednoczyłybyśmy byśmy jednoczyły
2 os.	jednoczyłbyś byś jednoczył	jednoczyłabyś byś jednoczyła	jednoczyłobyś byś jednoczyło	jednoczylibyście byście jednoczyli	jednoczyłybyście byście jednoczyły
3 os.	jednoczyłby by jednoczył	jednoczyłaby by jednoczyła	jednoczyłoby by jednoczyło	jednoczyliby by jednoczyli	jednoczyłyby by jednoczyły

bezosobnik: jednoczono by

bezokolicznik: jednoczyć

imiesłów przysłówkowy współczesny: jednocząc

gerundium: jednoczenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: jednoczący

imiesłów przymiotnikowy bierny: jednoczony

odpowiednik aspektowy: zjednoczyć

+

jednoczyć

+

KOGO/CO

Od: st.pol. jednota 'wspólność, jedność; zgoda; zgromadzenie' (zob. jeden ).