poklepać - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

mechanicznie odtwarzać z pamięci przez pewien czas

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

Kościół był dla babć, które lubią sobie poklepać pacierze.

źródło: Internet: Porażone Światłością (fronda.pl/)

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poklepałem +(e)m poklepał	poklepałam +(e)m poklepała	poklepałom +(e)m poklepało	poklepaliśmy +(e)śmy poklepali	poklepałyśmy +(e)śmy poklepały
2 os.	poklepałeś +(e)ś poklepał	poklepałaś +(e)ś poklepała	poklepałoś +(e)ś poklepało	poklepaliście +(e)ście poklepali	poklepałyście +(e)ście poklepały
3 os.	poklepał	poklepała	poklepało	poklepali	poklepały

bezosobnik: poklepano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		poklepmy
2 os.	poklep	poklepcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poklepałbym bym poklepał	poklepałabym bym poklepała	poklepałobym bym poklepało	poklepalibyśmy byśmy poklepali	poklepałybyśmy byśmy poklepały
2 os.	poklepałbyś byś poklepał	poklepałabyś byś poklepała	poklepałobyś byś poklepało	poklepalibyście byście poklepali	poklepałybyście byście poklepały
3 os.	poklepałby by poklepał	poklepałaby by poklepała	poklepałoby by poklepało	poklepaliby by poklepali	poklepałyby by poklepały

bezosobnik: poklepano by

bezokolicznik: poklepać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: poklepawszy

gerundium: poklepanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: poklepany

+

poklepać

+

CO