dokończyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

skończyć robić coś, co było już rozpoczęte i doprowadzone do momentu bliskiego końca

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości czasu

upływ czasu

hiperonimy:

skończyć

dokończyć pracę; dzieła/dzieło; budowę, inwestycję, malowanie, modernizację, remont; edukację, studia; prywatyzację, reformy; rewolucję; doktorat; film, obraz; opowiadanie, opowieść; mecz, rozgrywki; rozmowę; kolację; butelkę, papierosa, piwo
dokończyć zaraz; teraz, dzisiaj, jutro; najpierw, najszybciej, szybko; potem, później dokończyć
nie być w stanie; chcieć, móc, musieć; pozwolić/pozwalać; zdążyć, zdołać dokończyć

	W latach 1999-2000 dokończono budowę wieży, zwieńczonej szczytem pokrytym miedzianą blachą. źródło: NKJP: Marek Budziarek: Świątynie Łodzi, 2005
	Miejscowa tradycja powiada, że zakonnik, który nakreślił kontury wizerunku, został nagle odwołany do innego zajęcia w klasztorze. Gdy rankiem następnego dnia chciał dokończyć dzieła, znalazł obraz ukończony, co powszechnie uznano za cud i wizerunek maryjny otoczono kultem. źródło: NKJP: Pani Piaskowa, Dziennik Polski, 2002-09-21
	Mateusz pospiesznie dokończył piwo i wyszedł. Owiała go pustka Głównego Rynku, strzeżonego przez ciemną bryłę kina. źródło: NKJP: Daniel Odija: Kronika umarłych, 2010
	Cecylia nie dokończywszy nakręcania zamknęła wieko gramofonu. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Kronika wypadków miłosnych, 1974
	- Może dokończysz sprzątać - poradził Ryszard Brendzie, po czym ruszył do kuchni. źródło: NKJP: Anna E. Kamieniecka: Dziewczyna z Buenos, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dokończyłem +(e)m dokończył	dokończyłam +(e)m dokończyła	dokończyłom +(e)m dokończyło	dokończyliśmy +(e)śmy dokończyli	dokończyłyśmy +(e)śmy dokończyły
2 os.	dokończyłeś +(e)ś dokończył	dokończyłaś +(e)ś dokończyła	dokończyłoś +(e)ś dokończyło	dokończyliście +(e)ście dokończyli	dokończyłyście +(e)ście dokończyły
3 os.	dokończył	dokończyła	dokończyło	dokończyli	dokończyły

bezosobnik: dokończono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dokończmy
2 os.	dokończ	dokończcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dokończyłbym bym dokończył	dokończyłabym bym dokończyła	dokończyłobym bym dokończyło	dokończylibyśmy byśmy dokończyli	dokończyłybyśmy byśmy dokończyły
2 os.	dokończyłbyś byś dokończył	dokończyłabyś byś dokończyła	dokończyłobyś byś dokończyło	dokończylibyście byście dokończyli	dokończyłybyście byście dokończyły
3 os.	dokończyłby by dokończył	dokończyłaby by dokończyła	dokończyłoby by dokończyło	dokończyliby by dokończyli	dokończyłyby by dokończyły

bezosobnik: dokończono by

bezokolicznik: dokończyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: dokończywszy

gerundium: dokończenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: dokończony

odpowiednik aspektowy: dokańczać

Zob. kończyć