dobrodusznie

  • w sposób wskazujący na łagodność, szczerość i życzliwość
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

  • synonimy:  dobrotliwie
    poczciwie
    • powiedzieć, śmiać się, uśmiechnąć się/uśmiechać się, wyglądać dobrodusznie
  • Tatar uśmiechnął się dobrodusznie, usiadł i rzekł życzliwie, jak do dziecka: – Mój drogi, Bóg jest jeden, ale różni ludzie różnie go nazywają.

    źródło: NKJP: Włodzimierz Pawluczuk: Judasz, 2004

    Patrzył po swojemu dobrodusznie, wyrozumiale, tak patrzą starzy na młodych, którzy pragną przemieniać świat.

    źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Serpente w raju, 2001

    Niewysokiego wzrostu, krępej budowy, w okularach z grubymi szkłami, wyglądał dobrodusznie i musiał budzić u ludzi zaufanie.

    źródło: NKJP: Zbigniew Mentzel: Wszystkie języki świata, 2005

  • część mowy: przysłówek

    stopień równy dobrodusznie
    stopień wyższy dobroduszniej
  • Zob. dobroduszny

CHRONOLOGIZACJA:
1861, SJPWil
Data ostatniej modyfikacji: 27.06.2016