rozgromić - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. pokonać dzięki dużej przewadze

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Sport

czynności związane ze sportem

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

	synonimy:	rozbić rozjechać
	hiperonimy:	pokonać

drużyna, czyjaś reprezentacja rozgromiła; gospodarze, piłkarze rozgromili
rozgromić armię, flotę, gospodarzy, przeciwników, rywali, wojska, wrogów, zespół
rozgromić na boisku
rozgromić w finale, w pierwszym, drugim... meczu

Piłka chętnie wpadała do szwajcarskiej bramki. Biało-czerwoni rozgromili Szwajcarów 4:0.

źródło: NKJP: (PAP): Sport, Metropol nr 01/03, 2001

Wzięci w dwa ognie rebelianci zostali rozgromieni.

źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Dobre miejsce do umierania, 2005

Następujące po sobie ataki i kontrataki doprowadziły do rozgromienia czerwonoskórych.

źródło: NKJP: Zbigniew Teplicki: Wielcy Indianie Ameryki Północnej, 1994

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozgromiłem +(e)m rozgromił	rozgromiłam +(e)m rozgromiła	rozgromiłom +(e)m rozgromiło	rozgromiliśmy +(e)śmy rozgromili	rozgromiłyśmy +(e)śmy rozgromiły
2 os.	rozgromiłeś +(e)ś rozgromił	rozgromiłaś +(e)ś rozgromiła	rozgromiłoś +(e)ś rozgromiło	rozgromiliście +(e)ście rozgromili	rozgromiłyście +(e)ście rozgromiły
3 os.	rozgromił	rozgromiła	rozgromiło	rozgromili	rozgromiły

bezosobnik: rozgromiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozgrommy
2 os.	rozgrom	rozgromcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozgromiłbym bym rozgromił	rozgromiłabym bym rozgromiła	rozgromiłobym bym rozgromiło	rozgromilibyśmy byśmy rozgromili	rozgromiłybyśmy byśmy rozgromiły
2 os.	rozgromiłbyś byś rozgromił	rozgromiłabyś byś rozgromiła	rozgromiłobyś byś rozgromiło	rozgromilibyście byście rozgromili	rozgromiłybyście byście rozgromiły
3 os.	rozgromiłby by rozgromił	rozgromiłaby by rozgromiła	rozgromiłoby by rozgromiło	rozgromiliby by rozgromili	rozgromiłyby by rozgromiły

bezosobnik: rozgromiono by

bezokolicznik: rozgromić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozgromiwszy

gerundium: rozgromienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozgromiony

odpowiedniki aspektowe: gromić , rozgramiać

+

rozgromić

+

KOGO

Zob. gromić