blond - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

1.b

mający włosy jasne w różnych odcieniach

Wymowa

[blont]

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Określenia fizyczności człowieka

wygląd

Połączenia

blond chłopiec; blond dziewczyna, modelka, piękność

Cytaty

Po drodze na rynku podszedł do nich nietrzeźwy, wysoki, długowłosy blond chłopak i jednemu z bliźniaków kazał oddać pieniądze.

źródło: NKJP: Andrzej Plęs: Głupota prawie… rasistowska, Gazeta Krakowska, 2006-08-16

Na dyskotece w Domu Spółdzielcy na Piaskowej Górze stał pod ścianą i patrzył, którą by tu zamiast Jagienki, żeby tylko była blond , raczej nie za gruba, nie za chuda, lecz średnia.

źródło: NKJP: Joanna Bator: Piaskowa Góra, 2009

Odmiana

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	blond	blond	blond	blond	blond
D.	blond	blond	blond	blond	blond
C.	blond	blond	blond	blond	blond
B.	blond	blond	blond	blond	blond
N.	blond	blond	blond	blond	blond
Ms.	blond	blond	blond	blond	blond
W.	blond	blond	blond	blond	blond

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	blond	blond	blond	blond
D.	blond	blond	blond	blond
C.	blond	blond	blond	blond
B.	blond	blond	blond	blond
N.	blond	blond	blond	blond
Ms.	blond	blond	blond	blond
W.	blond	blond	blond	blond

Pochodzenie

fr.