oburzać - Wielki słownik języka polskiego PAN

wywoływać oburzenie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	W swych sztukach [...] walczył z wiktoriańską moralnością, złymi relacjami między dziećmi a rodzicami. Oburzała go drobnomieszczańska filisterska tzw. przyzwoitość, będąca parawanem dla zakłamania. źródło: NKJP: Andrzej Chwalba: Historia Powszechna. Wiek XIX, 2008
	Oburzają mnie ci wszyscy eksperci, w tym policyjni, którzy w imię prawa łamią prawo. źródło: Internet
	W GCK zainstalowano wtedy tablicę, która dzisiaj niektórych oburza swoją treścią, inni nie zwracają na nią uwagi. źródło: NKJP: (YES): Zostawić ją w spokoju, Gazeta Krakowska, 2007-05-24
	Pracowników i związkowców z opolskiej filii oburza fakt, że nikt z dyrektorów nie poinformował ich o planach koncernu. źródło: NKJP: Dariusz Zdrzałka: Zakład do likwidacji, Trybuna Śląska, 2001-01-26
	Oburzało mnie, że lokatorzy nie stosują się do zaleceń komendy miasta, opublikowanych na plakatach. źródło: NKJP: Ryszard Sługocki: Na przekór i na bakier, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oburzałem +(e)m oburzał	oburzałam +(e)m oburzała	oburzałom +(e)m oburzało	oburzaliśmy +(e)śmy oburzali	oburzałyśmy +(e)śmy oburzały
2 os.	oburzałeś +(e)ś oburzał	oburzałaś +(e)ś oburzała	oburzałoś +(e)ś oburzało	oburzaliście +(e)ście oburzali	oburzałyście +(e)ście oburzały
3 os.	oburzał	oburzała	oburzało	oburzali	oburzały

bezosobnik: oburzano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę oburzał będę oburzać	będę oburzała będę oburzać	będę oburzało będę oburzać	będziemy oburzali będziemy oburzać	będziemy oburzały będziemy oburzać
2 os.	będziesz oburzał będziesz oburzać	będziesz oburzała będziesz oburzać	będziesz oburzało będziesz oburzać	będziecie oburzali będziecie oburzać	będziecie oburzały będziecie oburzać
3 os.	będzie oburzał będzie oburzać	będzie oburzała będzie oburzać	będzie oburzało będzie oburzać	będą oburzali będą oburzać	będą oburzały będą oburzać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		oburzajmy
2 os.	oburzaj	oburzajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oburzałbym bym oburzał	oburzałabym bym oburzała	oburzałobym bym oburzało	oburzalibyśmy byśmy oburzali	oburzałybyśmy byśmy oburzały
2 os.	oburzałbyś byś oburzał	oburzałabyś byś oburzała	oburzałobyś byś oburzało	oburzalibyście byście oburzali	oburzałybyście byście oburzały
3 os.	oburzałby by oburzał	oburzałaby by oburzała	oburzałoby by oburzało	oburzaliby by oburzali	oburzałyby by oburzały

bezosobnik: oburzano by

bezokolicznik: oburzać

imiesłów przysłówkowy współczesny: oburzając

gerundium: oburzanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: oburzający

imiesłów przymiotnikowy bierny: oburzany

odpowiednik aspektowy: oburzyć

	+	oburzać	+	KOGO
(to), że ZDANIE	+	oburzać	+	KOGO

Zob. burzyć