-
2.
pot. pejorat. człowiek, wobec którego mówiący odczuwa pogardę -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
Ostro ocenia tych, którzy podpisali volkslisty, nazywając ich kundlami.
źródło: NKJP: Ogierd Dziechciarz: Palamona czyli młodość chmurna, Gazeta Krakowska, 2003-05-22
Nawet nie wiesz, kundlu, jak mnie cieszą objawy twojej bezsilności.
źródło: NKJP: Internet
Być może, głupi kundlu, nie zauważyłeś drobnej różnicy: czym innym jest przymusowe wcielenie do Wehrmachtu, czym innym zaś ochotniczy akces do Waffen SS.
źródło: NKJP: Internet
Płyta jest nagrana w kilku muzycznych stylach, a Wasi „znawcy” od muzyki piszą, że to tandetne „disco-polo”. Tylko że żadnemu takiemu kundlowi nie przyszło do łba, że jest to rdzennie polski gatunek [...].
źródło: NKJP: Internet
Wiesz, że ten cholerny Euroregion Wielkopolski pierwszy wystąpił z wiernopoddańczym manifestem? - Michał skinął głową. - A myśmy ich hołubili: „Gospodarna Wielkopolska, gospodarna Wielkopolska!” Kundle ! - splunął na asfalt.
źródło: NKJP: Eugeniusz Dębski: Aksamitny Anschluss, 2001
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kundel
kundle
ndepr kundle
depr D. kundla
kundli
C. kundlowi
kundlom
B. kundla
kundli
N. kundlem
kundlami
Ms. kundlu
kundlach
W. kundlu
kundle
ndepr kundle
depr -
Pochodzenie niejasne.