-
2.
pot. osoba uważana za łagodną i potulną -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
Ponieważ barankiem nigdy nie byłem, czasem zbeształem, a czasem i dałem komuś w pysk, to może nadarzyła się okazja do miłej wendety.
źródło: NKJP: Proszę mnie uwzględnić w życiu, Gazeta Wyborcza, 1998-09-25
W porównaniu z tym ruskim parochem z gniewną twarzą, który grzmiał niczym lew na chłopów i pędził ich lagą do ruskiej świątyni, nasz pleban wydawał się łagodnym barankiem, który wszystko pozostawiał w rękach Boga.
źródło: NKJP: Stanisław Berenda-Czajkowski, Dni grozy i łez, 2001
Kamyk ma rację, że tym razem nie powinniśmy uciekać. Ale to nie są baranki. To kupa uzbrojonych mężczyzn. Bardzo silnych i bardzo złych.
źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Piołun i miód Kroniki Drugiego Kręgu Księga III, 2003
Kocham – rozpina mi guziki, garnie się do mnie, całuje. Pukanie w szybę, Witold nas widzi. Nie jest bojaźliwym barankiem.
źródło: NKJP: Henryk Rozpędowski: Charleston, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. baranek
baranki
D. baranka
baranków
C. barankowi
barankom
B. baranka
baranki
N. barankiem
barankami
Ms. baranku
barankach
W. baranku
baranki
-