-
1.d
jęz. odnoszący się do człowieka -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
- rzeczownik osobowy; nazwa osobowa
-
W pozostałych dwu wariantach – aniołowie i anioły – do takich alternacji nie dochodzi, są więc one łatwiejsze, ekonomiczniejsze. W pierwszym z nich mamy końcówkę „-owie” w innych rzeczownikach twardotematowych osobowych bądź wyłączną ( ministrowie , Arabowie , Etruskowie ), bądź fakultatywną ( profesorowie albo profesorzy , geologowie albo geolodzy , Norwegowie albo Norwedzy ).
źródło: NKJP: Jan Miodek: Anieli, Aniołowie, Anioły, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2006-06-23
W Rzymie Felix było częstym przydomkiem, dawano go zwykle wyzwoleńcom, którzy rzeczywiście stawali się szczęśliwymi. Człowieka od cech duchowych nazywa się we wszystkich kulturach i narodach, por. choćby polskie nazwy osobowe Szczodry, Chrobry.
źródło: NKJP: Edward Breza, Felicjan, Felicyta, Dziennik Tczewski, 1999-09-03
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. osobowy
osobowy
osobowy
osobowe
osobowa
D. osobowego
osobowego
osobowego
osobowego
osobowej
C. osobowemu
osobowemu
osobowemu
osobowemu
osobowej
B. osobowego
osobowego
osobowy
osobowe
osobową
N. osobowym
osobowym
osobowym
osobowym
osobową
Ms. osobowym
osobowym
osobowym
osobowym
osobowej
W. osobowy
osobowy
osobowy
osobowe
osobowa
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. osobowi
osobowi
osobowe
osobowe
D. osobowych
osobowych
osobowych
osobowych
C. osobowym
osobowym
osobowym
osobowym
B. osobowych
osobowych
osobowych
osobowe
N. osobowymi
osobowymi
osobowymi
osobowymi
Ms. osobowych
osobowych
osobowych
osobowych
W. osobowi
osobowi
osobowe
osobowe
-
Zob. osoba