pełnomocnik - Wielki słownik języka polskiego PAN

urzęd. osoba upoważniona do podejmowania określonych czynności urzędowych lub prawnych w czyimś imieniu

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

regulacje prawne

synonimy:

plenipotent

były, dotychczasowy, nowy, obecny; gminny, krajowy, powiatowy, wojewódzki; prasowy, rządowy; profesjonalny; fałszywy pełnomocnik; pełnomocnik finansowy, graniczny, handlowy, prawny, procesowy, wyborczy
pełnomocnik oskarżyciela, powoda, strony; pokrzywdzonego; burmistrza, dyrektora, ministra, prezydenta, wojewody, wójta; rządu; PiS, SdPR...; grupy, komitetu, zarządu; firmy, spółki
pełnomocnik do doręczeń, do organizacji czegoś, do realizacji czegoś; do spraw czegoś; pełnomocnik z urzędu
pełnomocnik w postępowaniu, w procesie
pełnomocnik i obrońca, pełnomocnik i przedstawiciel; adwokat i pełnomocnik, prokurator i pełnomocnik
funkcja, instytucja, rola, stanowisko, urząd; biuro; opinia pełnomocnika
prawo do pełnomocnika
kandydat na pełnomocnika
współpraca z pełnomocnikiem
powołać, ustanowić, wyznaczyć pełnomocnika
działać przez pełnomocnika; podawać się za czyjegoś pełnomocnika

	Do Rzecznika Ubezpieczonych wpłynęło pismo interwencyjne od pełnomocnika reprezentującego poszkodowaną kobietę. źródło: NKJP: Naruszenie etyki, Gazeta Ubezpieczeniowa, 2008-11-17
	[...] papież wysyłał swoich pełnomocników do szczególnie odległych prowincji kościelnych. źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Watykan bez tajemnic, 1997
	Wkrótce rząd powołał specjalnego pełnomocnika do spraw odbudowy i przebudowy – ministra Eugeniusza Kwiatkowskiego. źródło: NKJP: Marcin Wolski: Alterland, 2003
	Strona może działać przez pełnomocnika , chyba że charakter czynności wymaga jej osobistego działania. źródło: NKJP: Kodeks Postępowania Administracyjnego, Dziennik Ustaw, 1995

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

+

pełnomocnik

+

(do CZEGO)

Kalka plenipotent ; zob. plenipotent