-
4.
jęz. końcowa część wypowiedzenia o intonacji opadającej -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
- kadencja zdania
-
Płynie jednolity potok ciemnego absurdu lub jeśli wolicie, szumu informacyjnego, urozmaicany tylko dziwacznymi, jakby anglosaskimi kadencjami zdań.
źródło: NKJP: Jacek Bocheński: Tortura transu rytmicznego, Gazeta Wyborcza, 1997-03-17
Tak oto, już w pierwszych kadencjach tekstu, ujawnia się podstawowe napięcie książki Papieża - między racjonalną kulturą nowożytną, wspartą na osiągnięciach nauki i techniki, której „tak trudno być cywilizacją życia i miłości” a wiarą chrześcijanina [...].
źródło: NKJP: Zbigniew Mikołejko: Papież i tajemnice, Gazeta Wyborcza, 1994-10-22
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kadencja
kadencje
D. kadencji
kadencji
neut kadencyj
char C. kadencji
kadencjom
B. kadencję
kadencje
N. kadencją
kadencjami
Ms. kadencji
kadencjach
W. kadencjo
kadencje
-
+ kadencja + (CZEGO) -
wł. cadenza 'zakończenie; kadencja'
z łac. śred. (verba) cadentia '(wyrazy) kończące'