niespokojny

To był człowiek niespokojny od maleńkiego, to już taka natura.

źródło: NKJP: Leopold Buczkowski: Czarny potok,1959

Ponieważ mieściły się w nim paradoksalne sprzeczności, był rozdarty, wiecznie niespokojny, pragnący wszystkiego i niczego. Wciąż miotał się pomiędzy euforią a depresją, między wyzwoloną od wszelkich tabu erotyką a samotnością, między narkotykami a pracą.

źródło: NKJP: Helena Zaworska, Klaus Mann, Syn Tomasza, Gazeta Wyborcza, 1994-02-23

Młody Drohojowski nie odziedziczył po ojcu cnoty cierpliwości, przeto nie mógł usiedzieć na miejscu w oczekiwaniu powrotu wysłańca. Nie dbając o wichry marcowe, o pluchę przedwiośnia zacinającą mroźnymi igłami, ganiał po lasach rozgorączkowany i niespokojny.

źródło: NKJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1953

Ach, dzieci! Ileż to razy prosiła, by nie wychodziły przed dom. Jak jednak mogła upilnować te dwie niespokojne dziewczynki w mysich płaszczykach, które goniąc się po schodach w sieni, co kilka chwil wybiegały do ogrodu, a potem wracały zgrzane, z białym obłoczkiem wokół twarzy: „Mutti, nam jest gorąco”.

źródło: NKJP: Stefan Chwin: Hanemann, 1995