-
1.
wspólnota religijna, której członkowie związani ślubami żyją według ściśle określonych reguł -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
- klasztor męski, żeński; benedyktyński, bernardyński, cysterski, dominikański...; kontemplacyjny
- klasztor Bonifratrów, Cystersów, Franciszkanów...; Albertynek, Benedyktynek, Dominikanek...; Ojców Paulinów; Panien klarysek; Sióstr Wizytek
- opat, przeor klasztoru
- wstąpić do klasztoru
-
tym samym czasie Marcin Białobrzeski, opat klasztoru cystersów w Mogile, w mowie pogrzebowej wygłoszonej na cześć Zygmunta Augusta chwalił króla za utrzymanie pokoju wyznaniowego w państwie.
źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002
Mikołaj Rafał Korsak, duchowny unicki, w 1621 roku jako diakon zakonu bazylianów wyjechał do Wiecznego Miasta na studia teologiczne w Kolegium Greckim. [...] Po powrocie do kraju wkrótce awansował na przełożonego klasztoru bazyliańskiego Świętej Trójcy w Wilnie.
źródło: NKJP: Marek Borucki: Polacy w Rzymie : od czasów Mieszka I do Jana Pawła II, 1995
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. klasztor
klasztory
D. klasztoru
przestarz. klasztora
klasztorów
C. klasztorowi
klasztorom
B. klasztor
klasztory
N. klasztorem
klasztorami
Ms. klasztorze
klasztorach
W. klasztorze
klasztory
Inne uwagi
Forma D. lp klaszrora współcześnie jest używana tylko w przysłowiu Dłużej klasztora niż przeora .
-
+ klasztor + (KOGO) -
st.czes. *kláštor, klášter
z st.-w.-niem. klōstar
W niemieckim zapożyczenie z łac. śred. clostrum , łac. claustrum 'zamknięcie, zamek, rygiel; miejsce zamknięte, warownia, klasztor'.