bykiem

  • pot.  w sposób polegający na mocnym uderzeniu głową w ciało przeciwnika
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

    • uderzyć bykiem
  • Major pochylił się z ręką w kieszeni, jakby szukając strzykawki, i nagle gwałtownie wyrzucił w przód głowę, częstując Jacka bykiem w podbródek. Tamten bezwładnie odleciał do tyłu, przed upadkiem powstrzymała go ściana.

    źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski, Gady, 2007

    O konieczności istnienia w życiu surowych norm, których przestrzeganie powinno być bezwzględnie wymuszane, przekonuje finał piłkarskich mistrzostw świata i los Zinedine'a Zidane'a, który wyleciał z boiska za walnięcie bykiem Materzziego.

    źródło: NKJP: To, tamto i owo, Dziennik Polski, 2006-07-14

    A wtedy Heniek, który nie miał pojęcia, że psy też zaginęły, rąbnął go bykiem. Z całej siły. Bartosz, padając, uderzył głową o wóz. I zemdlał.

    źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Tego lata w Burbelkowie, 2000

    Zdyszany, z twarzą nisko zawieszoną nad jego twarzą, ujrzałem nagle, jak zapala mu się w oczach posępna furia, poderwał głowę i ugodził mnie czołem w nasadę nosa. Potem powtórzył to łobuzerskie uderzenie bykiem [...].

    źródło: NKJP: Witold Zalewski: Pożegnanie twierdzy, 2000

  • część mowy: przysłówek

  • Zob. byk 1

CHRONOLOGIZACJA:
Zob. byk
Data ostatniej modyfikacji: 03.11.2013