ukończyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

osiągnąć ileś lat życia lub istnienia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

Małoletni, który nie ukończył lat trzynastu, nie ponosi odpowiedzialności za wyrządzoną szkodę.

źródło: NKJP: Sejm RP: Kodeks Cywilny, 1964

[...] jest idolem młodzieży, a to znaczy niemało w kraju, gdzie co druga osoba nie ukończyła dwudziestego piątego roku życia.

źródło: NKJP: Maciej Zaremba: Polski hydraulik i inne opowieści ze Szwecji, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ukończyłem +(e)m ukończył	ukończyłam +(e)m ukończyła	ukończyłom +(e)m ukończyło	ukończyliśmy +(e)śmy ukończyli	ukończyłyśmy +(e)śmy ukończyły
2 os.	ukończyłeś +(e)ś ukończył	ukończyłaś +(e)ś ukończyła	ukończyłoś +(e)ś ukończyło	ukończyliście +(e)ście ukończyli	ukończyłyście +(e)ście ukończyły
3 os.	ukończył	ukończyła	ukończyło	ukończyli	ukończyły

bezosobnik: ukończono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ukończmy
2 os.	ukończ	ukończcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ukończyłbym bym ukończył	ukończyłabym bym ukończyła	ukończyłobym bym ukończyło	ukończylibyśmy byśmy ukończyli	ukończyłybyśmy byśmy ukończyły
2 os.	ukończyłbyś byś ukończył	ukończyłabyś byś ukończyła	ukończyłobyś byś ukończyło	ukończylibyście byście ukończyli	ukończyłybyście byście ukończyły
3 os.	ukończyłby by ukończył	ukończyłaby by ukończyła	ukończyłoby by ukończyło	ukończyliby by ukończyli	ukończyłyby by ukończyły

bezosobnik: ukończono by

bezokolicznik: ukończyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: ukończywszy

gerundium: ukończenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: ukończony

+

ukończyć

+

CO

Zob. kończyć