pokłócić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

zacząć z kimś gwałtowny i emocjonalny spór, w którym każda strona chce osiągnąć swój cel, i którego wynikiem jest pogorszenie się wzajemnych stosunków uczestniczących w nim osób

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

Relacje znaczeniowe

synonimy:

powadzić się
spiąć się
zwadzić się
zwaśnić się

Połączenia

mężczyźni, panowie pokłócili się
pokłócić się o dziewczynę, o kobietę; o kasę, o pieniądze, o spadek; o jakiś drobiazg, o łupy, o podział; o politykę; o miejsce; o kolor czegoś
pokłócić się z bratem, z mamą, z matką, z mężem, z ojcem; dziewczyną, z gospodarzem, z kolegą, z partnerem, z szefem

Cytaty

	Chłopak był z Warszawy i właśnie uciekł z domu. Miał 22 lata, pokłócił się z dziewczyną i z rodzicami, w dodatku nie zdał egzaminu komisyjnego na germanistyce i groziło mu wywalenie ze studiów. źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Dziewczyna z Ipanemy, 2003
	Niedawno na korytarzu dwie dziewczyny pokłóciły się o chłopaka - mówią uczennice. - Doszło do wyzwisk i przepychanek, aż pojawił się dyrektor [...]. źródło: NKJP: Agnieszka Kręcichwost: Majówka z rozrywką, Nowa Trybuna Opolska, 2006
	Rodzice Terri pokłócili się z jej mężem o pieniądze. źródło: NKJP: Joanna Leszczyńska: Wstydliwa sprawa: umieranie, Dziennik Łódzki, 2005-04-02
	[...] w trakcie rozmowy zdążyliśmy pokłócić się jeszcze kilka razy. źródło: NKJP: Dagmara Półtorak: Tak trudno być mną!, 2010
	Wokalista i gitarzysta pokłócili się, kto ma śpiewać piosenkę. źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Nie mogę znieść twego wdzięku, Gazeta Wyborcza, 1998-10-16

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	pokłócę się	pokłócimy się
2 os.	pokłócisz się	pokłócicie się
3 os.	pokłóci się	pokłócą się

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pokłóciłem się +(e)m się pokłócił	pokłóciłam się +(e)m się pokłóciła	pokłóciłom się +(e)m się pokłóciło	pokłóciliśmy się +(e)śmy się pokłócili	pokłóciłyśmy się +(e)śmy się pokłóciły
2 os.	pokłóciłeś się +(e)ś się pokłócił	pokłóciłaś się +(e)ś się pokłóciła	pokłóciłoś się +(e)ś się pokłóciło	pokłóciliście się +(e)ście się pokłócili	pokłóciłyście się +(e)ście się pokłóciły
3 os.	pokłócił się	pokłóciła się	pokłóciło się	pokłócili się	pokłóciły się

bezosobnik: pokłócono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pokłóćmy się
2 os.	pokłóć się	pokłóćcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pokłóciłbym się bym się pokłócił	pokłóciłabym się bym się pokłóciła	pokłóciłobym się bym się pokłóciło	pokłócilibyśmy się byśmy się pokłócili	pokłóciłybyśmy się byśmy się pokłóciły
2 os.	pokłóciłbyś się byś się pokłócił	pokłóciłabyś się byś się pokłóciła	pokłóciłobyś się byś się pokłóciło	pokłócilibyście się byście się pokłócili	pokłóciłybyście się byście się pokłóciły
3 os.	pokłóciłby się by się pokłócił	pokłóciłaby się by się pokłóciła	pokłóciłoby się by się pokłóciło	pokłóciliby się by się pokłócili	pokłóciłyby się by się pokłóciły

bezosobnik: pokłócono by się

bezokolicznik: pokłócić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pokłóciwszy się

gerundium: pokłócenie się

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	pokłócenie się	pokłócenia się
D.	pokłócenia się	pokłóceń się
C.	pokłóceniu się	pokłóceniom się
B.	pokłócenie się	pokłócenia się
N.	pokłóceniem się	pokłóceniami się
Ms.	pokłóceniu się	pokłóceniach się
W.	pokłócenie się	pokłócenia się

Składnia

Rz_osobowy	+	pokłócić się	+	z KIM + (o KOGO/CO)
Rz_{osobowy; pl}	+	pokłócić się	+	(o KOGO/CO)
Rz_{osobowy; pl}	+	pokłócić się	+	ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE

Pochodzenie

Zob. kłócić