charakter - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

zespół stałych cech psychicznych, którymi odznacza się dany człowiek

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

synonimy:

natura

dobry, mocny, nieskazitelny, niezłomny, silny, twardy; słaby, trudny charakter
charakter człowieka
charakter i osobowość, charakter i temperament, charakter i usposobienie, charakter i zachowanie; charaktery i postawy; umysł i charakter
cecha; nieskazitelność, prawość; siła, słabość; rys; przymioty, wady, zalety charakteru; niezgodność, różnice charakterów
kształtowanie charakteru
kształtować charakter

	Charakter człowieka, jak twierdzi autor, przejawia się w sposobie postępowania, w jego pracy, rozrywkach, zainteresowaniach, układzie dnia, stosunku do otoczenia. źródło: NKJP: Karol Szurczak: Praca Magisterska, 1995
	Pomaga mi również jedna z cech charakteru, którą sądzę, że posiadam [...]: poczucie humoru. źródło: NKJP: Marta Korotaj : Nie mogłam zmusić nóg do biegu, Gazeta Wyborcza, 1997-02-08/1997-02-09
	Dzięki temu, że wyrobiłem sobie silny charakter, udaje mi się odnosić większe lub mniejsze sukcesy w życiu. źródło: NKJP: Plebiscyt na najpopularniejszych sportowców i trenerów powiatu jasielskiego pod patronatem „Dziennika”, Dziennik Polski, 2001-03-01
	On, Chruszczow, uważał, że wyrzucenie kogoś z Moskwy, [...] jest przejawem ludzkiego, dobrego charakteru, bo mógł go uwięzić, zamordować, zniszczyć, a nie zrobił tego,[...]. źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1997
	[...] z powodu niezgodności charakterów i wybuchowych temperamentów już wkrótce siostry zamieszkały oddzielnie. źródło: NKJP: Maria Rostworowska: Portret za mgłą opowieść o Oldze Boznańskiej, 2003

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

łac. charactēr 'narzędzie do piętnowania, piętno; cecha znamienna, wyróżniająca'

z gr. charaktḗr