kulawy - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

1.

taki, który utyka na nogę

Noty o użyciu

Używane często w znaczeniu 'człowiek kulawy'.

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Określenia fizyczności człowieka

sprawność i wydolność organizmu

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

budowa i funkcjonowanie organizmów zwierzęcych

Relacje znaczeniowe

synonimy:

chromy

Połączenia

kulawy człowiek, diabeł, koń
kulawy i garbaty
być kulawym

Cytaty

Odźwierny, stary i kulawy człowiek śpiący przy drzwiach jak porzucony przez matkę noworodek [...], pomógł mi wynieść plecak.

źródło: NKJP: Ignacy Karpowicz: Nowy kwiat cesarza (i Pszczoły), 2007

Wieczór zapadał już nad tym miasteczkiem. Hełm ratuszowej wieży, przypominający wielki, przerdzewiały strąk papryki, ginął w coraz gęstszej szarości, niżej kulawa kobieta zakładała żelazne sztaby na okienko budki z piwem, niewyłączony megafon chrypiał taktami akordeonistów Dzierżanowskiego [...].

źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Bóg zapłacz!, 2000

Kulawi rzucają swoje kule, pozbywają się w oczach kulawizny, prostują dawne swoje nogi postradane.

źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Nagi sad, 1997

Odmiana

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	kulawy	kulawy	kulawy	kulawe	kulawa
D.	kulawego	kulawego	kulawego	kulawego	kulawej
C.	kulawemu	kulawemu	kulawemu	kulawemu	kulawej
B.	kulawego	kulawego	kulawy	kulawe	kulawą
N.	kulawym	kulawym	kulawym	kulawym	kulawą
Ms.	kulawym	kulawym	kulawym	kulawym	kulawej
W.	kulawy	kulawy	kulawy	kulawe	kulawa

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	kulawi	kulawi	kulawe	kulawe
D.	kulawych	kulawych	kulawych	kulawych
C.	kulawym	kulawym	kulawym	kulawym
B.	kulawych	kulawych	kulawych	kulawe
N.	kulawymi	kulawymi	kulawymi	kulawymi
Ms.	kulawych	kulawych	kulawych	kulawych
W.	kulawi	kulawi	kulawe	kulawe

Składnia

Rz _żywotny	+	kulawy	+
szyk: neutralny

Pochodzenie

Zob. kuleć