kronikarz - Wielki słownik języka polskiego PAN

autor kroniki - chronologicznego zapisu ważnych wydarzeń

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

literatura

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Tradycja

świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

anonimowy; czeski, niemiecki, polski; klasztorny kronikarz; królewscy, średniowieczni kronikarze
kronikarz miasta, powstania, Warszawy, wyprawy
relacja kronikarza; zapiski kronikarzy
kronikarz odnotował, wspominał, zanotował, zapisał

	Wjazd Ossolińskiego do Rzymu przeszedł do historii miasta jako zdarzenie wyjątkowe i niepowtarzalne, został utrwalony przez malarzy i kronikarzy. źródło: NKJP: Marek Borucki: Polacy w Rzymie: od czasów Mieszka I do Jana Pawła II, 1995
	Kronikarz jasnogórski zapisał, że w inauguracji robót naprawczych brali udział król i jego żona królowa Ludwika Maria z dworzanami. źródło: NKJP: Ryszard Henryk Bochenek: Twierdza Jasna Góra, 1997
	Bolesława Kędzierzawego przedstawił nam mistrz Wincenty Kadłubek jako władcę niezbyt energicznego, a czasem nawet bezwolnego. Podobną ocenę przekazują nam także obcy kronikarze. źródło: NKJP: Tadeusz Wasilewski: Poczet Królów Polskich, Kultura, 1978
	Kolejni kronikarze pierwszej krucjaty wydłużali listę chwalebnych czynów księcia Lotaryngii dokonanych podczas wyprawy. źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy. Rycerze Chrystusa, 2007,
	Rok szkolny 1952 na 1953 kronikarz zamyka wiadomością, że czterdziestu trzech z pięćdziesięciu siedmiu uczniów klasy siódmej będzie uczyć się dalej. źródło: NKJP: Małgorzata Szejnert: Czarny ogród, 2007

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

Od: kronika