-
2.
osoba, której poglądy lub zachowanie są charakterystyczne dla minionej epoki -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
- relikt minionej epoki
-
„Jesteś seksistą, mizoginem i dinozaurem. Jesteś reliktem zimnej wojny” - wyrzuca 007 [...] jego nowa szefowa.
źródło: NKJP: Janusz Wróblewski: Bond blond, Polityka, 2006-11-18
Aktywna zawodowo, wykształcona osoba bez prawa jazdy i komputera wydaje się nieprzystosowanym do życia reliktem.
źródło: NKJP: Sonia Raduńska: Kartki z białego zeszytu, 2008
Gordon wyszedł z teatru z uczuciem niesmaku. [...] Zaczął się zastanawiać. - Dla nich jestem reliktem minionej epoki. [...] Kimś w rodzaju mamuta.
źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Opowiadania drastyczne, 1968
Mnie, smutny relikt ustępującej epoki, dziwi jednak fakt, że wiele z tych ofiar nowoczesnej cywilizacji nosi na głowie kołtun powstały ze złych warunków sanitarnych [...], że nie posiada w domu łazienki.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wiatr i pył, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. relikt
relikty
D. reliktu
reliktów
C. reliktowi
reliktom
B. relikt
relikty
N. reliktem
reliktami
Ms. relikcie
reliktach
W. relikcie
relikty
-
internac.
niem. Relikt
ros. рели́кт
z łac. relictus 'zostawiony, opuszczony, zaniedbany'
- imiesłów dokonany bierny od relinquere 'zostawiać, porzucać'