wyleczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przywrócić zdrowie komuś lub jakiemuś narządowi za pomocą leków lub zabiegów

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Choroby i ich leczenie

	- A ja jestem jak ten wiejski lekarz, który i paznokieć zerwie, i dziecko z grypy wyleczy - mówi o sobie Bożena Winch, która uprawia zawód od 30 lat i pozostała przy eklektyzmie. źródło: NKJP: Joanna Podgórska, Paweł Walewski , Jak, gdzie i za ile leczyć swoją duszę, Polityka, 2005-06-11
	Janusz Dziedzic będzie do dyspozycji trenera po wyleczeniu kontuzji. źródło: NKJP: (D): Przygotowania trzecioligowców, Dziennik Łódzki, 2001-07-02
	Teraz muszę wyleczyć nogę, a w Opocznie i tak bym nie zagrał z powodu żółtych kartek. źródło: NKJP: (MM), Trener Pietrzak sprawdził piłkarzy, Express Ilustrowany 2002-09-18
	Dlaczego w USA udaje się wyleczyć co drugiego chorego na raka, a w Polsce jednego na trzech? źródło: NKJP: Anna Ostrowska, Nie wolno odbierać nadziei, Ozon , 2005
	Nie każdego pacjenta da się wyleczyć preparatem już funkcjonującym na rynku [...] źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 05.06.2002,

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyleczyłem +(e)m wyleczył	wyleczyłam +(e)m wyleczyła	wyleczyłom +(e)m wyleczyło	wyleczyliśmy +(e)śmy wyleczyli	wyleczyłyśmy +(e)śmy wyleczyły
2 os.	wyleczyłeś +(e)ś wyleczył	wyleczyłaś +(e)ś wyleczyła	wyleczyłoś +(e)ś wyleczyło	wyleczyliście +(e)ście wyleczyli	wyleczyłyście +(e)ście wyleczyły
3 os.	wyleczył	wyleczyła	wyleczyło	wyleczyli	wyleczyły

bezosobnik: wyleczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyleczmy
2 os.	wylecz	wyleczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyleczyłbym bym wyleczył	wyleczyłabym bym wyleczyła	wyleczyłobym bym wyleczyło	wyleczylibyśmy byśmy wyleczyli	wyleczyłybyśmy byśmy wyleczyły
2 os.	wyleczyłbyś byś wyleczył	wyleczyłabyś byś wyleczyła	wyleczyłobyś byś wyleczyło	wyleczylibyście byście wyleczyli	wyleczyłybyście byście wyleczyły
3 os.	wyleczyłby by wyleczył	wyleczyłaby by wyleczyła	wyleczyłoby by wyleczyło	wyleczyliby by wyleczyli	wyleczyłyby by wyleczyły

bezosobnik: wyleczono by

bezokolicznik: wyleczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wyleczywszy

gerundium: wyleczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wyleczony

odpowiednik aspektowy: leczyć

Rz osobowy	+	wyleczyć	+	KOGO + (z CZEGO) + (CZYM)
Rz osobowy	+	wyleczyć	+	CO + (CZYM)

Zob. leczyć