wyleczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

sprawić, że ktoś pozbędzie się jakichś cech, przekonań, uczuć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

wyleczyć z kompleksów, z miłości, z naiwności, z nienawiści, ze złudzeń

[...] zastanówmy się, czy możemy coś zrobić dla powstrzymania fali nienawiści, która narosła wśród zwykłych ludzi. Aby nie stali się naturalnym zapleczem dla terrorystów, których z nienawiści wyleczy tylko śmierć.

źródło: NKJP: Jerzy Pałosz: Przecież to tylko rok, Gazeta Krakowska, 2004-05-13

Tak, w swojej naiwności pomyślałam, że Usenet można potraktować także jako źródło informacji. Niestety, komentarze, które pojawiły się w odpowiedzi na tak niewinnie zadane przeze mnie pytanie skutecznie mnie z tej naiwności wyleczyły.

źródło: Internet

Trzeci wystrzał z granatnika wyleczył mnie z nadziei. Jovanka pognała dalej, ale mnie podmuch eksplozji dopadł za blisko drzwi.

źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Góra Trzech Szkieletów, 2003

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	wyleczę	wyleczymy
2 os.	wyleczysz	wyleczycie
3 os.	wyleczy	wyleczą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyleczyłem +(e)m wyleczył	wyleczyłam +(e)m wyleczyła	wyleczyłom +(e)m wyleczyło	wyleczyliśmy +(e)śmy wyleczyli	wyleczyłyśmy +(e)śmy wyleczyły
2 os.	wyleczyłeś +(e)ś wyleczył	wyleczyłaś +(e)ś wyleczyła	wyleczyłoś +(e)ś wyleczyło	wyleczyliście +(e)ście wyleczyli	wyleczyłyście +(e)ście wyleczyły
3 os.	wyleczył	wyleczyła	wyleczyło	wyleczyli	wyleczyły

bezosobnik: wyleczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyleczmy
2 os.	wylecz	wyleczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyleczyłbym bym wyleczył	wyleczyłabym bym wyleczyła	wyleczyłobym bym wyleczyło	wyleczylibyśmy byśmy wyleczyli	wyleczyłybyśmy byśmy wyleczyły
2 os.	wyleczyłbyś byś wyleczył	wyleczyłabyś byś wyleczyła	wyleczyłobyś byś wyleczyło	wyleczylibyście byście wyleczyli	wyleczyłybyście byście wyleczyły
3 os.	wyleczyłby by wyleczył	wyleczyłaby by wyleczyła	wyleczyłoby by wyleczyło	wyleczyliby by wyleczyli	wyleczyłyby by wyleczyły

bezosobnik: wyleczono by

bezokolicznik: wyleczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wyleczywszy

gerundium: wyleczenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	wyleczenie	wyleczenia
D.	wyleczenia	wyleczeń
C.	wyleczeniu	wyleczeniom
B.	wyleczenie	wyleczenia
N.	wyleczeniem	wyleczeniami
Ms.	wyleczeniu	wyleczeniach
W.	wyleczenie	wyleczenia

imiesłów przymiotnikowy bierny: wyleczony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	wyleczony	wyleczony	wyleczony	wyleczone	wyleczona
D.	wyleczonego	wyleczonego	wyleczonego	wyleczonego	wyleczonej
C.	wyleczonemu	wyleczonemu	wyleczonemu	wyleczonemu	wyleczonej
B.	wyleczonego	wyleczonego	wyleczony	wyleczone	wyleczoną
N.	wyleczonym	wyleczonym	wyleczonym	wyleczonym	wyleczoną
Ms.	wyleczonym	wyleczonym	wyleczonym	wyleczonym	wyleczonej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	wyleczeni	wyleczeni	wyleczone	wyleczone
D.	wyleczonych	wyleczonych	wyleczonych	wyleczonych
C.	wyleczonym	wyleczonym	wyleczonym	wyleczonym
B.	wyleczonych	wyleczonych	wyleczonych	wyleczone
N.	wyleczonymi	wyleczonymi	wyleczonymi	wyleczonymi
Ms.	wyleczonych	wyleczonych	wyleczonych	wyleczonych

odpowiednik aspektowy: leczyć

Składnia

+

wyleczyć

+

KOGO + z CZEGO

Pochodzenie

Zob. leczyć