-
2.
cecha czegoś, co jest ostatnie w jakimś ciągu i po czym nie nastąpi już nic kolejnego w żadnych okolicznościach -
ATEMATYCZNY
-
synonimy: definitywność
-
- ostateczność orzeczeń
-
Dla Azerbejdżan sojusznikiem jest ten, kto uważa, że Górny Karabach nie jest problemem. Reszta - to wrogowie. Zwraca uwagę skrajność i ostateczność tych stanowisk.
źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Imperium, 2005
Kiedy już dryfuje blisko dna, kamera pokazuje w zbliżeniu jej dłoń, na której wyraźnie widać obrączkę, symbol nierozerwalności sakramentalnego związku kobiety i mężczyzny, z którego ostatecznością nie potrafiła sobie poradzić.
źródło: NKJP: Zdzisław Pietrasik: Życie po godzinach, Polityka, 2003-03-22
Zamarłem, znokautowany ostatecznością wyroku.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Kisuny, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ostateczność
ostateczności
D. ostateczności
ostateczności
C. ostateczności
ostatecznościom
B. ostateczność
ostateczności
N. ostatecznością
ostatecznościami
Ms. ostateczności
ostatecznościach
W. ostateczności
ostateczności
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Zob. ostatek