absolut
-
filoz. istniejący sam z siebie, doskonały i nieograniczony byt stanowiący źródło całej rzeczywistości i podstawę jej istnienia, postulowany w niektórych systemach filozoficznych i religijnych
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary -
- jedyny; boski; filozoficzny absolut
- głód absolutu
- droga do absolutu
- wiara w absolut
- istnienie absolutu
- poszukiwanie absolutu
- być absolutem
- dążenie do absolutu
- obcowanie z absolutem
-
[...] jakże to jest możliwe, aby absolut był zarazem osobą - nieskończenie od nas wyższą, większą, lepszą, ale jednak osobą w takim samym sensie jak każdy z nas?
źródło: NKJP: Leszek Kołakowski: O Bogu, Gazeta Wyborcza, 1999-02-06
W ten sposób narodził się nowożytny materializm. Naprzeciw siebie stanęły dwa absoluty - Bóg i materia.
źródło: NKJP: Michał Heller: Podglądanie wszechświata, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. absolut
absoluty
D. absolutu
absolutów
C. absolutowi
absolutom
B. absolut
absoluty
N. absolutem
absolutami
Ms. absolucie
absolutach
W. absolucie
absoluty
-
fr. absolut
niem. Absolute
z łac. absolutus 'wyzwolony, bezwzględny, zupełny'