sprząc - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

powiązać ze sobą działania lub zjawiska tak, że oddziałują one na siebie wzajemnie

ATEMATYCZNY

Kryzysy polityczne w dziejach PRL są ściśle sprzężone z historią gospodarczą.

źródło: NKJP: Andrzej Friszke: „Autonomiczna część Imperium”, Tygodnik Powszechny, 1994

Powodują nimi ciężkie, obsesyjne namiętności, sprzężone ze strachem i wolą mocy.

źródło: NKJP: Jan Błoński: Wszystkie sztuki Sławomira Mrożka, 1995

Traktory [...] dziś nie są już produkowane samodzielnie: nakazano tę produkcję sprząc z produkcją czeską.

źródło: NKJP: List do przyjaciół, Kultura, 1964

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	sprzągłem +(e)m sprzągł	sprzęgłam +(e)m sprzęgła	sprzęgłom +(e)m sprzęgło	sprzęgliśmy +(e)śmy sprzęgli	sprzęgłyśmy +(e)śmy sprzęgły
2 os.	sprzągłeś +(e)ś sprzągł	sprzęgłaś +(e)ś sprzęgła	sprzęgłoś +(e)ś sprzęgło	sprzęgliście +(e)ście sprzęgli	sprzęgłyście +(e)ście sprzęgły
3 os.	sprzągł	sprzęgła	sprzęgło	sprzęgli	sprzęgły

bezosobnik: sprzężono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		sprzążmy
2 os.	sprząż	sprzążcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	sprzągłbym bym sprzągł	sprzęgłabym bym sprzęgła	sprzęgłobym bym sprzęgło	sprzęglibyśmy byśmy sprzęgli	sprzęgłybyśmy byśmy sprzęgły
2 os.	sprzągłbyś byś sprzągł	sprzęgłabyś byś sprzęgła	sprzęgłobyś byś sprzęgło	sprzęglibyście byście sprzęgli	sprzęgłybyście byście sprzęgły
3 os.	sprzągłby by sprzągł	sprzęgłaby by sprzęgła	sprzęgłoby by sprzęgło	sprzęgliby by sprzęgli	sprzęgłyby by sprzęgły

bezosobnik: sprzężono by

bezokolicznik: sprząc

imiesłów przysłówkowy uprzedni: sprzągłszy

gerundium: sprzężenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: sprzężony

odpowiednik aspektowy: sprzęgać

Inne uwagi

zwykle imb

	+	sprząc	+	CO + z CZYM
	+	sprząc	+	CO[sub]pl[/sub]

psł. *sъpręgti 'złączyć coś z czymś w pewną całość, zespolić, związać'