Jak korzystać ze słownika?

pojedynek

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. honorowy

  • Definicja

    1.

    walka dwóch osób odbywana w obecności sekundantów traktowana jako sposób rozstrzygania sporów lub obrony honoru
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Tradycja

    świat dawnych epok i wydarzenia historyczne


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Wojsko i wojna

    czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

  • Relacje znaczeniowe
    hiperonimy:  walka
  • Połączenia
    • bratobójczy, śmiertelny pojedynek
    • pojedynek do pierwszej krwi
    • pojedynek na miecze, na szable, na pistolety; na śmierć i życie
    • pojedynek na udeptanej ziemi
    • stoczyć; wygrać, przegrać pojedynek
    • stanąć do pojedynku
    • wyzwać kogoś na pojedynek
    • postrzelić, zranić kogoś; zginąć w pojedynku
  • Cytaty

    Do scysji pomiędzy obu panami doszło w garderobie Włoszki. Poobrażali się wzajemnie, ale kto kogo na pojedynek wyzwał – nie wiadomo. Koniec końców następnego dnia, czyli 5 marca 1766 roku Casanova i Branicki spotkali się w warszawskich ogrodach na Woli.

    źródło: NKJP: Adam Synowiec: Casanova po polsku, Dziennik Zachodni, 2006-04-03

    Pojedynek miał odbyć się na szable, do pierwszej krwi.

    źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Waldorff, ostatni baron Peerelu, 2008

    Tchórze uciekli, opustoszało miasto, szeryf zamknął się w areszcie, a zza firanek lękliwie wyglądał grabarz. Tylko oni - pojedynek sam na sam, dwaj rewolwerowcy, mający po kilka słów w spierzchniętych ustach i po jednej kuli w koltach.

    źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Czwarte niebo, 2003
  • Odmiana

    część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. pojedynek
    		 pojedynki
    D. pojedynku
    		 pojedynków
    C. pojedynkowi
    		 pojedynkom
    B. pojedynek
    		 pojedynki
    N. pojedynkiem
    		 pojedynkami
    Ms. pojedynku
    		 pojedynkach
    W. pojedynku
    		 pojedynki
  • Składnia
    bez ograniczeń + pojedynek +
    na CO
  • Pochodzenie

    Zob. jeden I
    Zob. jedyny

    Pierwotnie pojedynek 'osobna jednostka' (od XVI w.), używany zwykle w narzędniku pojedynkiem 'pojedynczo, indywidualnie: każdy z osobna, jeden po drugim; każdego (każdemu) z osobna, jednego po drugim; sam jeden, bez towarzystwa; sam na sam, jeden na jednego, z jednym'; od XVI w. pojedynek 'walka dwóch (uzbrojonych) przeciwników'; od wyrażenia przyimkowego po jednemu (Bor.).