psycholog - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

osoba zajmująca się procesami psychicznymi zachodzącymi u ludzi lub zwierząt

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

dyplomowany, zawodowy; szkolny, policyjny, szpitalny, więzienny, wojskowy psycholog; psycholog dziecięcy, kliniczny, społeczny
psychologowie praktycy
psycholog biznesu, reklamy, sportu
psycholog i doradca; psychologowie i pedagodzy, psychologowie i psychiatrzy, psychologowie i seksuolodzy, psychologowie i socjologowie, psychologowie i terapeuci
pomoc, porady, wsparcie; gabinet, pokój; dyżury; zawód psychologa; badania, obserwacje psychologów
konsultacje, rozmowa, spotkanie z psychologiem
psycholog pomaga komuś, doradza, radzi coś; dyżuruje; psychologowie alarmują, ostrzegają
rozmawiać z psychologiem

Dorota Sumińska - znana lekarka weterynarii, psycholog zwierzęcy, pisarka, autorka programów oraz poradników i książek o zwierzętach - spędziła w Wołominie cały dzień.

źródło: NKJP: A.B.: Lusia to ma szczęście!, Wieści Podwarszawskie, 2010-05-02

Niektórzy psychologowie wiążą temperament człowieka, będący komponentem osobowości, z poziomem testosteronu w organizmie matki w okresie zapłodnienia.

źródło: NKJP: Andrzej Wasilewski: Karma - los człowieka, 2002

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	psycholog	psycholodzy psychologowie	ndepr
M.	psycholog	psychologi	depr
D.	psychologa	psychologów
C.	psychologowi	psychologom
B.	psychologa	psychologów
N.	psychologiem	psychologami
Ms.	psychologu	psychologach
W.	psychologu	psycholodzy psychologowie	ndepr
W.	psychologu	psychologi	depr

Składnia

+

psycholog

+

CZEGO

Pochodzenie

Zob. psychologia