-
1.
zdolność odczuwania czegoś dzięki intuicji -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
nazwy działań intelektualnych człowieka -
- instynktowne, intuicyjne, naturalne; artystyczne, polityczne; bezbłędne, doskonałe, duże, fantastyczne, genialne, mistrzowskie, niesamowite, niezwykłe, ogromne, spore, szczególne, świetne, wspaniałe, znakomite; dobre; elementarne, pewne; własne wyczucie
- wyczucie czasu; języka; estetyki, smaku; formy, koloru, perspektywy, proporcji, szczegółu; melodii, muzyki, rytmu, taktu, tempa; biznesu, historii, psychologii; absurdu, dramatyzmu, komizmu, teatru; sceny; rzeczywistości
- wyczucie i doświadczenie, wyczucie i szczęście; inteligencja i wyczucie, intuicja i wyczucie, smak i wyczucie
- pozbawiony wyczucia
- mieć; tracić/stracić wyczucie
-
Dekoratorzy muszą mieć sprawne ręce, wyczucie smaku i formy oraz wyjątkowe zdolności plastyczne.
źródło: NKJP: Mariusz Godos: Kruche arcydzieła, Życie Podkarpackie, 2009-12-23
Nie była może intelektualistką, ale sporo czytała, miała niezawodny smak, rzadko spotykane wyczucie języka i duże poczucie humoru.
źródło: NKJP: Andrzej Krzywicki: Diabelski młyn, 2005
Przy wspinaniu po lekko pochylonej ścianie, siła nie jest aż tak ważna jak balansowanie ciałem i bezbłędne wyczucie równowagi.
źródło: NKJP: Marcin Jamkowski: Wspinaczka, Gazeta Wyborcza, 1998-09-11
Nie uważała „Dziennika” 1954 za dziennik autentyczny. Mówi, że przez dwanaście lat pracy w redakcji pamiętników Czytelnika przeczytała stosy literatury tego rodzaju i wierzyła swemu wyczuciu.
źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Zły Tyrmand, 1992
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wyczucie
wyczucia
D. wyczucia
wyczuć
C. wyczuciu
wyczuciom
B. wyczucie
wyczucia
N. wyczuciem
wyczuciami
Ms. wyczuciu
wyczuciach
W. wyczucie
wyczucia
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ wyczucie + (CZEGO) -
Od: przedrostkowego czasownika wyczuć , zob. czuć