grzmieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

mówić głośno, grożąc lub piętnując kogoś lub coś

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

ksiądz, nauczyciel, przedstawiciel opozycji, sędzia grzmiał; mieszkańcy, radni grzmią
grzmieć na przeciwników;
grzmieć na sali, na sesji
grzmieć przeciwko prostytucji, rasizmowi
grzmieć z ambony

	Z ambony na władzę grzmiał ksiądz Alfons Janik, proboszcz kościoła św. Wojciecha, domagając się postawienia pomnika świętego na Rynku. źródło: NKJP: Renata Cius: Z okrzykami, Trybuna Śląska, 2002-10-09
	- Niemcy nie będą nam mówić, co ma być napisane na naszym pomniku - grzmią mieszkańcy Kromnowa. źródło: NKJP: Alicja Kozak: Wara od tablicy, Gazeta Wrocławska, 2003-11-08
	Dzisiaj walentynki. Jak co roku jedni grzmią, że po co, że dla kogo, że sztuczne, że dla kasy i że generalnie fu! Inni z kolei wystawiają dzióbki, trzepoczą rzęsami i chodzą do kina na słodkie komedie romantyczne. źródło: NKJP: Ewa Drab, Koniec ze słodyczami!, Esensja 2008-03
	Gdyby nie poczciwy ksiądz Topp, który grzmiał o diabelskich sektach i straszył dziadka ekskomuniką, nie zapanowalibyśmy już nad sytuacją. źródło: NKJP: Mariusz Ziomecki: Lato nieśmiertelnych, 2002

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	grzmiałem +(e)m grzmiał	grzmiałam +(e)m grzmiała	grzmiałom +(e)m grzmiało	grzmieliśmy +(e)śmy grzmieli	grzmiałyśmy +(e)śmy grzmiały
2 os.	grzmiałeś +(e)ś grzmiał	grzmiałaś +(e)ś grzmiała	grzmiałoś +(e)ś grzmiało	grzmieliście +(e)ście grzmieli	grzmiałyście +(e)ście grzmiały
3 os.	grzmiał	grzmiała	grzmiało	grzmieli	grzmiały

bezosobnik: grzmiano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę grzmiał będę grzmieć	będę grzmiała będę grzmieć	będę grzmiało będę grzmieć	będziemy grzmieli będziemy grzmieć	będziemy grzmiały będziemy grzmieć
2 os.	będziesz grzmiał będziesz grzmieć	będziesz grzmiała będziesz grzmieć	będziesz grzmiało będziesz grzmieć	będziecie grzmieli będziecie grzmieć	będziecie grzmiały będziecie grzmieć
3 os.	będzie grzmiał będzie grzmieć	będzie grzmiała będzie grzmieć	będzie grzmiało będzie grzmieć	będą grzmieli będą grzmieć	będą grzmiały będą grzmieć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		grzmijmy
2 os.	grzmij	grzmijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	grzmiałbym bym grzmiał	grzmiałabym bym grzmiała	grzmiałobym bym grzmiało	grzmielibyśmy byśmy grzmieli	grzmiałybyśmy byśmy grzmiały
2 os.	grzmiałbyś byś grzmiał	grzmiałabyś byś grzmiała	grzmiałobyś byś grzmiało	grzmielibyście byście grzmieli	grzmiałybyście byście grzmiały
3 os.	grzmiałby by grzmiał	grzmiałaby by grzmiała	grzmiałoby by grzmiało	grzmieliby by grzmieli	grzmiałyby by grzmiały

bezosobnik: grzmiano by

bezokolicznik: grzmieć

imiesłów przysłówkowy współczesny: grzmiąc

gerundium: grzmienie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: grzmiący

odpowiednik aspektowy: zagrzmieć

psł. *grьměti 'huczeć, grzmieć'