odprawić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

sprawić, że ktoś na czyjeś polecenie odjedzie skądś lub odejdzie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

organizacja i hierarchia w pracy, stosunki służbowe

	Ilden wysłuchał raportu z kamienną twarzą, po czym wypytał dokładnie obu gwardzistów. [...] Odprawił ich w końcu machnięciem ręki i popadł w zamyślenie. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
	Kiedy profesor chciał go wziąć pod rękę i wprowadzić do bramy, odprawił go ruchem dłoni. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Festung Breslau, 2006
	Ab-Ram przystał na to i zmienić nie może. Jeżeli Hagar urodzi córkę - odprawi ją wraz z dzieckiem. źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952
	Przed wyjazdem Wiktoria odprawiła na urlop swoją panią Jadzię, zostawiając posiadłość na łasce ochroniarzy. źródło: NKJP: Piotr Siemion: Finimondo: komedia romantyczna, 2004
	Miasto opustoszało. Co bogatsi kupcy i rzemieślnicy odprawili swe rodziny do pobliskich wsi, za rzekę. źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odprawiłem +(e)m odprawił	odprawiłam +(e)m odprawiła	odprawiłom +(e)m odprawiło	odprawiliśmy +(e)śmy odprawili	odprawiłyśmy +(e)śmy odprawiły
2 os.	odprawiłeś +(e)ś odprawił	odprawiłaś +(e)ś odprawiła	odprawiłoś +(e)ś odprawiło	odprawiliście +(e)ście odprawili	odprawiłyście +(e)ście odprawiły
3 os.	odprawił	odprawiła	odprawiło	odprawili	odprawiły

bezosobnik: odprawiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odprawmy
2 os.	odpraw	odprawcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odprawiłbym bym odprawił	odprawiłabym bym odprawiła	odprawiłobym bym odprawiło	odprawilibyśmy byśmy odprawili	odprawiłybyśmy byśmy odprawiły
2 os.	odprawiłbyś byś odprawił	odprawiłabyś byś odprawiła	odprawiłobyś byś odprawiło	odprawilibyście byście odprawili	odprawiłybyście byście odprawiły
3 os.	odprawiłby by odprawił	odprawiłaby by odprawiła	odprawiłoby by odprawiło	odprawiliby by odprawili	odprawiłyby by odprawiły

bezosobnik: odprawiono by

bezokolicznik: odprawić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odprawiwszy

gerundium: odprawienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: odprawiony

odpowiednik aspektowy: odprawiać

Rz_osobowy

+

odprawić

+

KOGO + (DOKĄD)

Zob. prawić