osadzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

7.

pohamować czyjeś niewłaściwe zachowanie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

hiperonimy:

powstrzymać się

	Już otwierała usta, gdy osadziło ją niespodziewanie ostre wejrzenie Lutka. źródło: KWSJP: Eugeniusz Paukszta: Ich trzech i dziewczyna, 1978
	Medarda, gdyby pozwolił sobie na coś podobnego, osadziłabym ostrzej. źródło: KWSJP: Władysław Ogrodziński: Ulica zwana Bystrą, 1985
	Ta replika rzeczywiście Olkiewicza osadziła. Zrozumiał też, że - przeholowawszy w obcesowości - przekreślił gotowość Eytnera do szczerych odpowiedzi na dalsze pytania. źródło: KWSJP: Jerzy Jesionowski: Nad urwiskiem, 1987
	- Ej, koleś, tylko nie z nami w ten sposób... - zaczął Lutek, osadził go jednak Szymon krótkim syknięciem. źródło: KWSJP: Eugeniusz Paukszta: Ich trzech i dziewczyna, 1978
	- Boisz się, co? Paracelsus znów nic nie odpowiedział. - Ale się brzydzisz - pytał tamten, już mniej kpiąco. - Całował się z tobą nie będę - osadził go lekarz - a brzydzić się nie ma czego. źródło: KWSJP: Wacław Gołembowicz: Wędrowiec, 1963

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	osadziłem +(e)m osadził	osadziłam +(e)m osadziła	osadziłom +(e)m osadziło	osadziliśmy +(e)śmy osadzili	osadziłyśmy +(e)śmy osadziły
2 os.	osadziłeś +(e)ś osadził	osadziłaś +(e)ś osadziła	osadziłoś +(e)ś osadziło	osadziliście +(e)ście osadzili	osadziłyście +(e)ście osadziły
3 os.	osadził	osadziła	osadziło	osadzili	osadziły

bezosobnik: osadzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		osadźmy
2 os.	osadź	osadźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	osadziłbym bym osadził	osadziłabym bym osadziła	osadziłobym bym osadziło	osadzilibyśmy byśmy osadzili	osadziłybyśmy byśmy osadziły
2 os.	osadziłbyś byś osadził	osadziłabyś byś osadziła	osadziłobyś byś osadziło	osadzilibyście byście osadzili	osadziłybyście byście osadziły
3 os.	osadziłby by osadził	osadziłaby by osadziła	osadziłoby by osadziło	osadziliby by osadzili	osadziłyby by osadziły

bezosobnik: osadzono by

bezokolicznik: osadzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: osadziwszy

gerundium: osadzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: osadzony

odpowiednik aspektowy: osadzać

+

osadzić

+

KOGO