niebyły - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. taki, o którym mówiący chce myśleć, że się nigdy nie wydarzył lub nigdy nie istniał

ATEMATYCZNY

uznać coś za niebyłe

Komitet centralny zdecydował jednogłośnie, że list ten należy spalić i uznać za niebyły - zupełnie jak gdybym ja tam między nimi był i dyktował, jak mają się zachować.

źródło: NKJP: Józef Hen, Bruliony profesora T., 2006

Leżąc, czuł, jak oboje zapadają w siano, jak źdźbła łaskoczą mu twarz, uszy; jak dzieje się coś pierwotnego, co tym właśnie urzeka. Wszystko, co zdarzyło się w poprzednich dniach, stało się nieważne, wręcz niebyłe

źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska-Dembińska, Był pałac, 2008

Odmiana

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	niebyły	niebyły	niebyły	niebyłe	niebyła
D.	niebyłego	niebyłego	niebyłego	niebyłego	niebyłej
C.	niebyłemu	niebyłemu	niebyłemu	niebyłemu	niebyłej
B.	niebyłego	niebyłego	niebyły	niebyłe	niebyłą
N.	niebyłym	niebyłym	niebyłym	niebyłym	niebyłą
Ms.	niebyłym	niebyłym	niebyłym	niebyłym	niebyłej
W.	niebyły	niebyły	niebyły	niebyłe	niebyła

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	niebyli	niebyli	niebyłe	niebyłe
D.	niebyłych	niebyłych	niebyłych	niebyłych
C.	niebyłym	niebyłym	niebyłym	niebyłym
B.	niebyłych	niebyłych	niebyłych	niebyłe
N.	niebyłymi	niebyłymi	niebyłymi	niebyłymi
Ms.	niebyłych	niebyłych	niebyłych	niebyłych
W.	niebyli	niebyli	niebyłe	niebyłe

Pochodzenie

nie + były; zob. nie, być