-
2.
pozioma, płaska i szeroka część broni posiadającej ostrze -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
broń -
Wskoczył na konia i ruszył galopem, okładając zwierzę płazem miecza, aż potknęło się i upadło.
źródło: NKJP: Ewa Cechnicka: Znak Anny, 1997
Kaneyasu podziękował spojrzeniem Kirze i zamierzał ruszyć w swoją drogę, lecz Sakamoto znów, tym razem brutalnie, przytrzymał go za ramię. Puścił je jednak równie szybko, gdy poczuł na szyi płaz miecza.
źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Wyspy szerszenia, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. płaz
płazy
D. płazu
płazów
C. płazowi
płazom
B. płaz
płazy
N. płazem
płazami
Ms. płazie
płazach
W. płazie
płazy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Rzeczownik odczasownikowy od st.pol. płazić (się) 'czołgać się, pełzać' (potem też płazać (się) w tym samym znaczeniu) lub od st.pol. płozić 'pełzać, czołgać się (o płazach, gadach)'; te dawne czasowniki w związku etymologicznym z pełzać; w innych językach słowiańskich w odpowiednim znaczeniu wyrazy sprowadzające się do psł. *polzъ 'zwierzę pełzające', etymologicznie tożsame z psł. *polzъ / *polza 'długa, płaska powierzchnia ułatwiająca ślizganie, przesuwanie jakiegoś przedmiotu; płoza' (Bor); stąd też inne znaczenia w języku polskim; zob. pełzać, płoza