co ktoś pocznie
cóż ktoś pocznie
-
książk. używane dla wyrażenia bezradności mówiącego, który zastanawia się, co należałoby zrobić w danej sytuacji
-
- cóż ktoś pocznie
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
– Wiele mieszkających tu osób to emeryci – przypomina starsza kobieta. – Na tej poczcie płaciliśmy wszystkie rachunki. Co teraz poczniemy? Kto będzie miał siłę iść przez całe miasto?
źródło: NKJP: (mbog): Kłódka na poczcie, Dziennik Łódzki, 2006-02-20
Na twarzy maluje się przerażenie. Co pocznie sama w łódce na środku rzeki, skoro przewoźnik z wiosłem pozostał na brzegu.
źródło: NKJP: Maria Gołaszewska: Estetyka pięciu zmysłów, 1997
Czy jesteśmy naprawdę sami, jeśli wyruszamy na oceany zaopatrzeni w radio, którego magia sprawia, że niemal w każdej chwili możemy połączyć się z lądem, by zapytać lekarza, co zrobić ze skaleczoną i siniejącą ręką, co począć, gdy zaczyna rozlatywać się maszt, jak naprawić kapryszący silnik lub po prostu dowiedzieć się, jakiej należy oczekiwać pogody?
źródło: NKJP: Andrzej Urbańczyk: Dziękuję Ci, Pacyfiku, 1985
Serbska opozycja, oszołomiona tym sukcesem, nie wie, co z nim począć.
źródło: NKJP: Dawid Warszawski: Serbia wstrzymała oddech, Gazeta Wyborcza, 1996-12-07
- Hm, chętnie przyjęlibyśmy zaproszenie, ale cóż poczniemy z jeńcami? - zafrasował się bosman. - Nie tak dawno mieli dokonać napadu na budujących kolej. Dlatego właśnie postanowiliśmy przekazać bandytów Rosjanom, aby ich ukarali.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963
-
typ frazy: fraza czasownikowa
dk, odmienny: począć , tylko cz. przysz. -
+ co ktoś pocznie + (z KIM/CZYM)+ co ktoś pocznie + (ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE)