tkwić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pozostawać w jednym miejscu wbrew chęciom i zamierzeniom

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

tkwić w bezruchu, w jednym miejscu; w letargu, w odrętwieniu; w korku
tkwić nieruchomo

Kolorowe zdjęcie o odpowiedniej rozdzielczości utrwaliłoby też mikroskopijny czerwony punkcik, który zamiast tkwić w ulicznym korku na wysokości kościoła i baru McDonald's, odbił w lewo i raźno zmierzał w stronę lasu.

źródło: NKJP: Piotr Siemion: Finimondo : komedia romantyczna, 2004

Nie uśmiechało mu się tkwić nadal w ponurych podziemiach, ale trudno, trzeba szukać przyjaciela, który nie wiadomo, w jakich znajduje się opałach.

źródło: NKJP: Adam Bahdaj: Wakacje z duchami, 1962

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	tkwię	tkwimy
2 os.	tkwisz	tkwicie
3 os.	tkwi	tkwią

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	tkwiłem +(e)m tkwił	tkwiłam +(e)m tkwiła	tkwiłom +(e)m tkwiło	tkwiliśmy +(e)śmy tkwili	tkwiłyśmy +(e)śmy tkwiły
2 os.	tkwiłeś +(e)ś tkwił	tkwiłaś +(e)ś tkwiła	tkwiłoś +(e)ś tkwiło	tkwiliście +(e)ście tkwili	tkwiłyście +(e)ście tkwiły
3 os.	tkwił	tkwiła	tkwiło	tkwili	tkwiły

bezosobnik: tkwiono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę tkwił będę tkwić	będę tkwiła będę tkwić	będę tkwiło będę tkwić	będziemy tkwili będziemy tkwić	będziemy tkwiły będziemy tkwić
2 os.	będziesz tkwił będziesz tkwić	będziesz tkwiła będziesz tkwić	będziesz tkwiło będziesz tkwić	będziecie tkwili będziecie tkwić	będziecie tkwiły będziecie tkwić
3 os.	będzie tkwił będzie tkwić	będzie tkwiła będzie tkwić	będzie tkwiło będzie tkwić	będą tkwili będą tkwić	będą tkwiły będą tkwić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		tkwijmy
2 os.	tkwij	tkwijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	tkwiłbym bym tkwił	tkwiłabym bym tkwiła	tkwiłobym bym tkwiło	tkwilibyśmy byśmy tkwili	tkwiłybyśmy byśmy tkwiły
2 os.	tkwiłbyś byś tkwił	tkwiłabyś byś tkwiła	tkwiłobyś byś tkwiło	tkwilibyście byście tkwili	tkwiłybyście byście tkwiły
3 os.	tkwiłby by tkwił	tkwiłaby by tkwiła	tkwiłoby by tkwiło	tkwiliby by tkwili	tkwiłyby by tkwiły

bezosobnik: tkwiono by

bezokolicznik: tkwić

imiesłów przysłówkowy współczesny: tkwiąc

gerundium: tkwienie

rodzaj gramatyczny: ndk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	tkwienie	tkwienia
D.	tkwienia	tkwień
C.	tkwieniu	tkwieniom
B.	tkwienie	tkwienia
N.	tkwieniem	tkwieniami
Ms.	tkwieniu	tkwieniach
W.	tkwienie	tkwienia

imiesłów przymiotnikowy czynny: tkwiący

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	tkwiący	tkwiący	tkwiący	tkwiące	tkwiąca
D.	tkwiącego	tkwiącego	tkwiącego	tkwiącego	tkwiącej
C.	tkwiącemu	tkwiącemu	tkwiącemu	tkwiącemu	tkwiącej
B.	tkwiącego	tkwiącego	tkwiący	tkwiące	tkwiącą
N.	tkwiącym	tkwiącym	tkwiącym	tkwiącym	tkwiącą
Ms.	tkwiącym	tkwiącym	tkwiącym	tkwiącym	tkwiącej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	tkwiący	tkwiący	tkwiące	tkwiące
D.	tkwiących	tkwiących	tkwiących	tkwiących
C.	tkwiącym	tkwiącym	tkwiącym	tkwiącym
B.	tkwiących	tkwiących	tkwiących	tkwiące
N.	tkwiącymi	tkwiącymi	tkwiącymi	tkwiącymi
Ms.	tkwiących	tkwiących	tkwiących	tkwiących

Składnia

+

tkwić

+

w CZYM

Pochodzenie

Wyraz pozostający w niewątpliwym etymologicznym związku z psł. *tъkati ‘dotykać, trącać, wpychać, wsadzać’ (zob. tkać), *tъkǫnti ‘dotknąć, poruszyć; wbić, wepchnąć’ (zob. tknąć), choć o nie do końca przejrzystej budowie i ograniczonym do polszczyzny zasięgu występowania, z pierwotnym znaczeniem ‘być wbitym, wepchniętym, wetkniętym w coś’