uczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przekazywać komuś jakieś wiadomości lub umiejętności tak, żeby przyswoił je sobie i umiał wykorzystać

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Edukacja i oświata

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Rodzina

relacje rodzinne

matka, nauczyciel, ojciec, samica uczy; rodzice uczą
uczyć dziecko, młode, młodszych kolegów, młodzież, rekrutów
uczyć anatomii, angielskiego, dobrych manier, dykcji, fachu, magii, pacierza, podstaw geometrii, rysunku, śpiewu, jakiegoś zawodu, zachowania przy stole, zasad działania czegoś
uczyć o historii miasta, o początkach świata, o powstaniach, o skutkach czegoś
cierpliwie, systematycznie uczyć
uczyć chodzić, czytać, mówić, obchodzić się z końmi, pisać, śpiewać, tańczyć; aportować, służyć
umieć; zacząć uczyć
uczyć i wychowywać

	Opowiadałam Cioci i Tatusiowi o nauczycielach i koleżankach, o tym, jak uczono nas dobrych manier. źródło: KWSJP: Zofia Solarzowa: Mój pamiętnik, 1985
	Zdaniem mieszkających we wsi myśliwych, najpewniej wadera (samica) uczyła polować urodzone w zeszłym roku młode. źródło: KWSJP: Krzysztof Potaczała: Wilki urządziły rzeź, prasa, 2006
	Od dzieciństwa uczono nas, że zazdrość jest czymś złym. źródło: KWSJP: Skazana na zazdrość, Cosmopolitan, 1999
	[...] dziewczyna zapoznawała swego towarzysza ze zwierzęcymi ścieżkami, pokazywała jadalne rośliny i uczyła, jak korzystać ze wszelkich bogactw lasu. źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Naznaczeni błękitem. Kamień na szczycie. Kroniki Drugiego Kręgu, Księga I, cz 2, 2005
	[...] o Annie Achmatowej uczą w szkołach, nareszcie jest szeroko wydawana, ma wreszcie to, o czym śniła - milion czytelników. źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: uczono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę uczył będę uczyć	będę uczyła będę uczyć	będę uczyło będę uczyć	będziemy uczyli będziemy uczyć	będziemy uczyły będziemy uczyć
2 os.	będziesz uczył będziesz uczyć	będziesz uczyła będziesz uczyć	będziesz uczyło będziesz uczyć	będziecie uczyli będziecie uczyć	będziecie uczyły będziecie uczyć
3 os.	będzie uczył będzie uczyć	będzie uczyła będzie uczyć	będzie uczyło będzie uczyć	będą uczyli będą uczyć	będą uczyły będą uczyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uczmy
2 os.	ucz	uczcie

Tryb warunkowy

bezosobnik: uczono by

bezokolicznik: uczyć

imiesłów przysłówkowy współczesny: ucząc

gerundium: uczenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: uczący

imiesłów przymiotnikowy bierny: uczony

odpowiednik aspektowy: nauczyć

+	uczyć	+	KOGO/CO + CZEGO
+	uczyć	+	KOGO/CO + BEZOKOLICZNIK
+	uczyć	+	KOGO/CO + że ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE
+	uczyć	+	KOGO + o CZYM

psł. *učiti 'sprawiać, że ktoś nabiera przyzwyczajeń, nawyków, umiejętności; wprawiać, przyuczać do czegoś'