-
2.
używane jako ogólne określenie konkretnego zjawiska, zdarzenia, czynności lub stanu, który w innej części wypowiedzi wskazuje się dokładnie lub nie -
ATEMATYCZNY
-
- rzecz niebywała, niesłychana, ważna, najważniejsza, trudna, straszna, normalna; niestworzone rzeczy; ostatnia, pierwsza rzecz
- dużo, kilka rzeczy
- rzeczy mają się jakoś
-
On, Manahem sprzedawał życie Pawła za trzysta talentów. Udało się. I sprzedałby je raz jeszcze, gdyby mu dano więcej... Tak, to było ohydne. Pieniądz jednak stał się rzeczą najważniejszą...
źródło: NKJP: Jan Dobraczyński: Święty miecz, 1949
- Okazuje się, że śmierć to nie wszystko, są rzeczy gorsze - powiedziała.
źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Fausta, 2010
I wtedy zaszła rzecz najdziwniejsza, niewytłumaczalna, mająca odmienić jego życie, jego losy i jego samego.
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952
Mamo, nic złego mnie nie spotyka... Same dobre rzeczy. Mam wspaniałą córkę, najlepszą mamę pod słońcem, cudownego ojca, kochanych przyjaciół...
źródło: NKJP: Dariusz Banek: Samo życie Odcinek 251, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rzecz
rzeczy
D. rzeczy
rzeczy
C. rzeczy
rzeczom
B. rzecz
rzeczy
N. rzeczą
rzeczami
Ms. rzeczy
rzeczach
W. rzeczy
rzeczy
-
psł. *rěčь [< *rēk-ĭ-] 'mówienie, mowa; słowo, wyraz ’ > ‘treść, przedmiot mówienia’ > ‘przedmiot nazwany, rzecz'