zamyślony

Matka chodzi po domu z zamyśloną miną, wcale nie dodaje otuchy. Wręcz przeciwnie.

źródło: NKJP: Dagmara Półtorak: Tak trudno być mną!, 2010

Taka pogoda każe mi zawsze wspominać godziny przesiedziane w internacie – odezwał się zamyślonym głosem.

źródło: NKJP: Jerzy Sosnowski: Prąd zatokowy, 2003

– Odwiozę księdza. Uśmiechnął się, grzecznie podziękował, że nie trzeba, bo zamówi sobie przez telefon taksówkę; był wysoki, szpakowaty i w każdym calu arystokratyczny, z siwymi, zamyślonymi oczami.

źródło: NKJP: Witold Horwath: Seans, 1997

[...] wolałbym, żeby tata tego nie słyszał. Jeśli to coś strasznego, a on powtórzy mamie, to nie wyjdę z domu do wiosny. Ksiądz Mateusz obrzucił chłopca zamyślonym spojrzeniem. Widać było, że nie jest przekonany o słuszności podjętej decyzji. - Nie wiem, czy dobrze robię, ale niech tak będzie - rzekł ostrożnie.

źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Skarb w glinianym naczyniu, 2008

Moją uwagę przyciąga duży portret w rogu pokoju. Stoi na szafce wśród kwiatów. Jest na nim młody mężczyzna z ciemnoblond włosami, o pięknej zamyślonej twarzy. Amant filmowy!

źródło: NKJP: Elwira Kucharska: Siła przyciągania, czyli polskie losy, 2008