-
rozważenie czegoś w myślach
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
nazwy działań intelektualnych człowieka
-
- długi, głęboki, krótki namysł
- chwila namysłu
- czas do namysłu
- coś wymaga namysłu
- działać, odpowiedzieć, przytaknąć, skłamać, skoczyć, strzelić bez namysłu
- mówić, przyglądać się, spojrzeć z namysłem
- dojść do wniosku, odmówić, postanowić, zmienić zdanie, zrezygnować po namyśle
- zmarszczyć brwi w namyśle
-
|
Refleksja, namysł nad wyborem sposobu „bycia w świecie”, jest według Sartre’a główną formą wolności człowieka [...].
źródło: NKJP: Ireneusz Bittner: Współczesna antropologia filozoficzna, 1999
|
|
Bez namysłu pchnęła drzwi i pewnym krokiem weszła do środka.
źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Sanatorium, 2005
|
|
Wahał się przez moment, czy do niej nie podejść. [...] Po krótkim namyśle uznał to za zbyteczne.
źródło: NKJP: Piotr Zaremba: Plama na suficie, 2004
|
|
Zdaje pan sobie sprawę, że decyzja wymaga namysłu i czasu.
źródło: NKJP: Antoni Kapelański: Wielki Koneser, 2006
|
|
Wspomniał, iż naciskają go, żeby dał rychłą odpowiedź [...]. Rezultatem poznania rzeczywistości w kraju, namysłów i wahań była odpowiedź „nie”.
źródło: NKJP: Kazimierz Osmecki Iranek: Powołanie i przeznaczenie: wspomnienia oficera Komendy Głównej AK, 2004
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
namysł
|
namysły
|
|
| D. |
namysłu
|
namysłów
|
|
| C. |
namysłowi
|
namysłom
|
|
| B. |
namysł
|
namysły
|
|
| N. |
namysłem
|
namysłami
|
|
| Ms. |
namyśle
|
namysłach
|
|
| W. |
namyśle
|
namysły
|
|
-
|
+ |
namysł |
+ |
|
-
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego namyślić się, pochodnego od st.pol. myślić; zob. myśleć
CHRONOLOGIZACJA:
2 połowa XV w.,
SStp
Data ostatniej modyfikacji: 15.07.2025