zakłócić - Wielki słownik języka polskiego PAN

naruszyć jakiś stan równowagi

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

synonimy:

naruszyć

zakłócić ciszę, spokój; funkcjonowanie czegoś, pracę; harmonię, ład, porządek; odpoczynek, wypoczynek; ceremonię, uroczystość; proces, przebieg, rytm; percepcję
ulec zakłóceniu

	Przedgórze wyglądało jak lodowe pole, samotne skały przypominały śpiących strażników. Garard miał uczucie, że gdyby zakłócił spokój tej krainy, strząsnęliby śnieżne okrycia i ruszyli do walki. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
	Nagle coś zakłóciło ciszę. Ktoś biegł po schodach. Młody chłopak. źródło: NKJP: Mariusz Czubaj: 21:37, 2010
	Jeszcze na lotnisku w Warszawie umówili się: żadnych telefonów, żadnego esemesowania, niczego, co mogłoby zakłócić wypoczynek. A zwłaszcza żadnego szukania kafejek internetowych i sprawdzania notowań [...]. źródło: NKJP: Zbigniew Górniak: Siostra i byk, 2009
	A przecież jeszcze kilka miesięcy temu był pewien, że nic nie może zakłócić im szczęścia! źródło: WSJP: Elżbieta Hajnicz: Poza nurtem czasu, 1996

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zakłóciłem pot. +(e)m zakłócił	zakłóciłam pot. +(e)m zakłóciła	zakłóciłom pot. +(e)m zakłóciło	zakłóciliśmy pot. +(e)śmy zakłócili	zakłóciłyśmy pot. +(e)śmy zakłóciły
2 os.	zakłóciłeś pot. +(e)ś zakłócił	zakłóciłaś pot. +(e)ś zakłóciła	zakłóciłoś pot. +(e)ś zakłóciło	zakłóciliście pot. +(e)ście zakłócili	zakłóciłyście pot. +(e)ście zakłóciły
3 os.	zakłócił	zakłóciła	zakłóciło	zakłócili	zakłóciły

bezosobnik: zakłócono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zakłóćmy
2 os.	zakłóć	zakłóćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zakłóciłbym bym zakłócił	zakłóciłabym bym zakłóciła	zakłóciłobym bym zakłóciło	zakłócilibyśmy byśmy zakłócili	zakłóciłybyśmy byśmy zakłóciły
2 os.	zakłóciłbyś byś zakłócił	zakłóciłabyś byś zakłóciła	zakłóciłobyś byś zakłóciło	zakłócilibyście byście zakłócili	zakłóciłybyście byście zakłóciły
3 os.	zakłóciłby by zakłócił	zakłóciłaby by zakłóciła	zakłóciłoby by zakłóciło	zakłóciliby by zakłócili	zakłóciłyby by zakłóciły

bezosobnik: zakłócono by

bezokolicznik: zakłócić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zakłóciwszy

gerundium: zakłócenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zakłócony

odpowiednik aspektowy: zakłócać

+

zakłócić

+

(KOMU) + CO + (CZYM)

Zob. kłócić (się)