wyuczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

sprawić, że jakaś osoba lub jakieś zwierzę nabędzie odpowiednich umiejętności

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Edukacja i oświata

wyuczyć fachu, murarstwa, profesji, rzemiosła, stolarstwa, zawodu; gotowania, sztuczek
wyuczyć kogoś na kowala, na mechanika
wyuczyć aportować, tańczyć

	Wpierw pracował w Rybniku u mistrza, który go wyuczył zawodu, a następnie do okupacji hitlerowskiej prowadził warsztat u siebie w domu. źródło: NKJP: Internet
	Wychowany i wyuczony przez Kuryluka doskonale znałem technikę druku czasopism. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Nowy świat i okolice, 1986
	Ojciec wyuczył go na piekarza. źródło: NKJP: Marcin Zasada: Wielka cierpliwość i kondycja, Dziennik Zachodni, 2002-04-17
	Wyuczył ją tańczyć, śpiewać [...]. Ćwiczył ją i ćwiczył, poświęcał jej cały czas. źródło: NKJP: Internet
	Przygotowanie psa i przyuczenie go do terapeutycznych funkcji wymaga co najmniej dwu lat, a edukacja ta kosztuje 20 000 złotych. Wiele organizacji, które chętnie z pomocy wyuczonego zwierzaka by korzystały, po prostu nie stać na taki wydatek. źródło: NKJP: Jolanta Lenartowicz: PIES / Najlepszy pomocnik człowieka, Polska Głos Wielkopolski, 2006-08-31

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyuczyłem +(e)m wyuczył	wyuczyłam +(e)m wyuczyła	wyuczyłom +(e)m wyuczyło	wyuczyliśmy +(e)śmy wyuczyli	wyuczyłyśmy +(e)śmy wyuczyły
2 os.	wyuczyłeś +(e)ś wyuczył	wyuczyłaś +(e)ś wyuczyła	wyuczyłoś +(e)ś wyuczyło	wyuczyliście +(e)ście wyuczyli	wyuczyłyście +(e)ście wyuczyły
3 os.	wyuczył	wyuczyła	wyuczyło	wyuczyli	wyuczyły

bezosobnik: wyuczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyuczmy
2 os.	wyucz	wyuczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyuczyłbym bym wyuczył	wyuczyłabym bym wyuczyła	wyuczyłobym bym wyuczyło	wyuczylibyśmy byśmy wyuczyli	wyuczyłybyśmy byśmy wyuczyły
2 os.	wyuczyłbyś byś wyuczył	wyuczyłabyś byś wyuczyła	wyuczyłobyś byś wyuczyło	wyuczylibyście byście wyuczyli	wyuczyłybyście byście wyuczyły
3 os.	wyuczyłby by wyuczył	wyuczyłaby by wyuczyła	wyuczyłoby by wyuczyło	wyuczyliby by wyuczyli	wyuczyłyby by wyuczyły

bezosobnik: wyuczono by

bezokolicznik: wyuczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wyuczywszy

gerundium: wyuczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wyuczony

odpowiednik aspektowy: wyuczać

Zob. uczyć