-
1.a
umiejętność milczenia w prywatnych sprawach innych ludzi i dochowania powierzonej tajemnicy -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie -
- absolutna, maksymalna, największa dyskrecja
- dyskrecja i cierpliwość, dyskrecja i lojalność, dyskrecja i powściągliwość, dyskrecja i skromność, dyskrecja i takt; delikatność i dyskrecja, umiar i dyskrecja
- wzór dyskrecji
- dyskrecja obowiązuje
- wymagać dyskrecji
- gwarantować, zachować, zapewnić dyskrecję
- liczyć na dyskrecję
- prosić o dyskrecję
- daleko posunięta dyskrecja
-
Wiedział, że może liczyć na moją dyskrecję, i opowiadał mi o swoich intymnych sprawach.
źródło: NKJP: Tadeusz Kwiatkowski: Panopticum, 1995
Alicja przypomniała sobie, że kapitan Latif prosił ją o dyskrecję. Uznała jednak, że może przynajmniej wspomnieć jego nazwisko Amerykaninowi.
źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
Czy zgadza się pan zachować całkowitą dyskrecję na temat tego, co pan teraz usłyszał? Tak, zgadzam się – powiedział dyrektor Langer [...].
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Dżuma w Breslau, 2007
Nieobecność Mariana pozbawiła mnie zaufanego powiernika. Pozostała mi tylko matka. Obserwowała moje udręki, ale przez dyskrecję nie zadawała pytań.
źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Opowiadania drastyczne, 1966
Dzięki dyskrecji kurii nie wiadomo, jak kardynał Dziwisz przyjął te ministerialne przeprosiny.
źródło: NKJP: (EŁ): Minister przeprosił, Dziennik Polski, 2006-04-27
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dyskrecja
dyskrecje
D. dyskrecji
dyskrecji
neut dyskrecyj
char C. dyskrecji
dyskrecjom
B. dyskrecję
dyskrecje
N. dyskrecją
dyskrecjami
Ms. dyskrecji
dyskrecjach
W. dyskrecjo
dyskrecje
Inne uwagi
Zwykle lp
-
łac. discrētiō 'oddzielenie, rozróżnienie'
Współczesne znaczenia za fr. discrétion .