burknąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

odezwać się do kogoś z niechęcią, krótko i niegrzecznie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

hiperonimy:

powiedzieć

	Kotwicz skoczył jak oparzony, o mało nie zderzywszy się z peryskopem. Czego?! - burknął. Zrobimy jakiś postój? Na tę impertynencję Edek jakby stężał; w milczeniu gapił się przed siebie szeroko otwartymi oczami. źródło: NKJP: Robert Urbański; Jacek Kondracki: Operacja „Dunaj”, 2009
	Słucham – burknął głos w domofonie. – Pan Aleksander Gruszka? Jesteśmy z policji. Z Komendy Stołecznej. Chętnie byśmy z panem porozmawiali. – Muszę was wpuszczać? źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Wilcza wyspa, 2006
	− Przecież nie zapraszam pani do USC, a na szklankę piwa! − Wiem, na co mnie pan zaprasza − burknęłam obrażona. − Ja też mam już za sobą okres złudzeń − dokończyłam. źródło: NKJP: Barbara Kosmowska: Prowincja, 2002
	Spod jej drzwi oderwał się jakiś cień, minął mnie, burknął, że nie było innego wyjścia, i zniknął. źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Sanatorium, 2005
	Zjadł, nie myśląc, co je, dopiero po ostatnim kęsie poczuł, że mu niedobrze i mdląco. Podziękował niezbyt elegancko burknięciem. źródło: NKJP: Maria Borowa: Dominika znaczy niedziela, 1993

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	burknąłem +(e)m burknął	burknęłam +(e)m burknęła	burknęłom +(e)m burknęło	burknęliśmy +(e)śmy burknęli	burknęłyśmy +(e)śmy burknęły
2 os.	burknąłeś +(e)ś burknął	burknęłaś +(e)ś burknęła	burknęłoś +(e)ś burknęło	burknęliście +(e)ście burknęli	burknęłyście +(e)ście burknęły
3 os.	burknął	burknęła	burknęło	burknęli	burknęły

bezosobnik: burknięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		burknijmy
2 os.	burknij	burknijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	burknąłbym bym burknął	burknęłabym bym burknęła	burknęłobym bym burknęło	burknęlibyśmy byśmy burknęli	burknęłybyśmy byśmy burknęły
2 os.	burknąłbyś byś burknął	burknęłabyś byś burknęła	burknęłobyś byś burknęło	burknęlibyście byście burknęli	burknęłybyście byście burknęły
3 os.	burknąłby by burknął	burknęłaby by burknęła	burknęłoby by burknęło	burknęliby by burknęli	burknęłyby by burknęły

bezosobnik: burknięto by

bezokolicznik: burknąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: burknąwszy

gerundium: burknięcie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: burknięty

odpowiednik aspektowy: burczeć

Zob. burczeć