właściwość - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

praw. przysługujące komuś lub jakiejś instytucji upoważnienie do podejmowania czynności prawnych

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

regulacje prawne

hiperonimy:

kompetencja

wyłączna właściwość; właściwość miejscowa, rzeczowa, terytorialna
właściwości ministra, naczelnika, prezesa, przełożonych, starosty, wojewody; administracji, jednostek organizacyjnych, kolegiów, komisji, (jakichś) organów, prokuratury, samorządu, sądu, sejmiku, straży granicznej, urzędu, zarządu; gminy, powiatu
właściwości i kompetencje; zadania i właściwości
obszar, teren; granice, zakres; zbieg właściwości
spór o właściwości
przepisy o właściwości
podlegać właściwości
naruszenie właściwości
należeć, przechodzić; należący, przekazany, zastrzeżony do właściwości

	W roku 1998 nastąpiło rozszerzenie zakresu kompetencji i właściwości przedmiotowej kolegiów odwoławczych. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 29.09.1998
	Komendant wojewódzki Policji określa właściwość terytorialną komisariatów Policji na terenie swojego działania. źródło: NKJP: Dz.U. z 1990r. Nr 30, poz. 179
	[...] sprawy będące przedmiotem referendum muszą mieścić się w zakresie właściwości gminy i nie mogą być zastrzeżone ustawowo na rzecz innych podmiotów [...]. źródło: NKJP: Ewa Olejniczak-Szałowska: Prawo do udziału w referendum lokalnym: rozważania na tle ustawodawstwa polskiego, 2002
	Wprowadzenie zmian wymusza ustawa o krajowym rejestrze sądowym, która nałożyła obowiązek ujednolicenia granic właściwości sądów z granicami województw. źródło: NKJP: Porządkowanie sądów, Dziennik Polski, 2000-11-22

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Inne uwagi

Zwykle lp

+

właściwość

+

KOGO/CZEGO

Od: właściwy