domniemywać - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. sądzić, że coś jest prawdopodobne lub prawdziwe mimo niewystarczających danych

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

	W domniemywaniu niewinności prokuratura prześcignęła w uprawnieniach sąd. źródło: NKJP: Maciej Węgrzyn: Prawo laika, Gazeta Wrocławska, 2003-02-26
	Nie da się ustalić, czy podobnych spraw trafiało do sądu dużo czy mało […]. Można tylko domniemywać, że sądowe dochodzenie alimentów w tym trybie nie należało do rzadkości. źródło: NKJP: Stanisław Milewski: Intymne życie niegdysiejszej Warszawy, 2008
	Czy domniemywa pani, skąd wynika ten lapsus prawny w depeszy PAP-owskiej? źródło: NKJP: Stenogram z 67. posiedzenia Komisji Śledczej do zbadania ujawnionych w mediach zarzutów dotyczących przypadków korupcji podczas prac nad nowelizacją ustawy o radiofonii i telewizji (SRTV) w dniu 22 września 2003 r.
	Być może to było bezpośrednią przyczyną awantury i nasilonych kontroli - domniemywał burmistrz. źródło: NKJP: Marek Chrzanowski:Kocioł niezgody, Wieści Podwarszawskie, 2006-07-16
	Istniały, jak można domniemywać na podstawie rozmaitych komentarzy, różne odpisy tego tekstu. źródło: NKJP: Adam Elbanowski: Nowe królestwo Grenady. Historia naturalna, obyczajowa i domniemana, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	domniemywałem +(e)m domniemywał	domniemywałam +(e)m domniemywała	domniemywałom +(e)m domniemywało	domniemywaliśmy +(e)śmy domniemywali	domniemywałyśmy +(e)śmy domniemywały
2 os.	domniemywałeś +(e)ś domniemywał	domniemywałaś +(e)ś domniemywała	domniemywałoś +(e)ś domniemywało	domniemywaliście +(e)ście domniemywali	domniemywałyście +(e)ście domniemywały
3 os.	domniemywał	domniemywała	domniemywało	domniemywali	domniemywały

bezosobnik: domniemywano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę domniemywał będę domniemywać	będę domniemywała będę domniemywać	będę domniemywało będę domniemywać	będziemy domniemywali będziemy domniemywać	będziemy domniemywały będziemy domniemywać
2 os.	będziesz domniemywał będziesz domniemywać	będziesz domniemywała będziesz domniemywać	będziesz domniemywało będziesz domniemywać	będziecie domniemywali będziecie domniemywać	będziecie domniemywały będziecie domniemywać
3 os.	będzie domniemywał będzie domniemywać	będzie domniemywała będzie domniemywać	będzie domniemywało będzie domniemywać	będą domniemywali będą domniemywać	będą domniemywały będą domniemywać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		domniemywajmy
2 os.	domniemywaj	domniemywajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	domniemywałbym bym domniemywał	domniemywałabym bym domniemywała	domniemywałobym bym domniemywało	domniemywalibyśmy byśmy domniemywali	domniemywałybyśmy byśmy domniemywały
2 os.	domniemywałbyś byś domniemywał	domniemywałabyś byś domniemywała	domniemywałobyś byś domniemywało	domniemywalibyście byście domniemywali	domniemywałybyście byście domniemywały
3 os.	domniemywałby by domniemywał	domniemywałaby by domniemywała	domniemywałoby by domniemywało	domniemywaliby by domniemywali	domniemywałyby by domniemywały

bezosobnik: domniemywano by

bezokolicznik: domniemywać

imiesłów przysłówkowy współczesny: domniemywając

gerundium: domniemywanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: domniemywający

imiesłów przymiotnikowy bierny: domniemywany

odpowiednik aspektowy: domniemać

Rz_osobowy	+	domniemywać	+	CO \| CZEGO
Rz_osobowy	+	domniemywać	+	że ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE
Rz_osobowy	+	domniemywać	+	MOWA WPROST

Zob. mniemać