spaprać - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pot. zakłócić miły przebieg czegoś, miły nastrój

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

synonimy:

spaćkać

- Ażeż ich... Kurcze, spaprali mi ferie! - wyrwało mu się z ponurego wnętrza. - Mało tego, że przerwa taka krótka!... Kurcze, jeszcze telegram ślą!

źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1983

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spaprałem +(e)m spaprał	spaprałam +(e)m spaprała	spaprałom +(e)m spaprało	spapraliśmy +(e)śmy spaprali	spaprałyśmy +(e)śmy spaprały
2 os.	spaprałeś +(e)ś spaprał	spaprałaś +(e)ś spaprała	spaprałoś +(e)ś spaprało	spapraliście +(e)ście spaprali	spaprałyście +(e)ście spaprały
3 os.	spaprał	spaprała	spaprało	spaprali	spaprały

bezosobnik: spaprano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		spaprzmy
2 os.	spaprz	spaprzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spaprałbym bym spaprał	spaprałabym bym spaprała	spaprałobym bym spaprało	spapralibyśmy byśmy spaprali	spaprałybyśmy byśmy spaprały
2 os.	spaprałbyś byś spaprał	spaprałabyś byś spaprała	spaprałobyś byś spaprało	spapralibyście byście spaprali	spaprałybyście byście spaprały
3 os.	spaprałby by spaprał	spaprałaby by spaprała	spaprałoby by spaprało	spapraliby by spaprali	spaprałyby by spaprały

bezosobnik: spaprano by

bezokolicznik: spaprać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: spaprawszy

gerundium: spapranie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: spaprany

odpowiednik aspektowy: paprać

+

spaprać

+

CO