-
2.
żywe i gwałtowne usposobienie człowieka, który jest zdecydowany i pełen energii -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- bujny, duży, gorący, gwałtowny, krewki, nadmierny, niebywały, nieokiełznany, niepohamowany, nieprzeciętny, niezwykły, ognisty, ogromny, płomienny, silny, wielki, wybuchowy, wybujały, żywiołowy, żywy temperament
- dziewczyna, kobieta z temperamentem
- pełen; pozbawiony temperamentu
- temperament poniósł/ponosi kogoś
- mieć temperament
-
Młody mężczyzna o bujnym temperamencie musiał się ustatkować, a małżeństwo z ładną dziewczyną wywodzącą się ze szlachecko-ziemiańskiego rodu miało ową stabilizację przyspieszyć.
źródło: NKJP: Andrzej Zaniewski: Król Tanga, 1997
Polityk musi mówić z temperamentem.
źródło: NKJP: Izabela Czuban: Kapciowy z siekierą, Gazeta Wrocławska, 2001-12-07
[...] niedawno zakochał się w Polce, pięknej dziewczynie z temperamentem.
źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Przystupa, 2007
Traktuję tatę jak bratnią duszę. Rozumiemy się w pół słowa. [...] Oboje też boimy się mamy. Bo mama ma temperament. Jeśli coś powie, lepiej się jej nie sprzeciwiać.
źródło: NKJP: Ryszarda Socha: Z różnych korzeni, Polityka, 2007-12-27
Z relacji wynika, że panią profesor poniósł temperament i nazwała kolegę [...] ubekiem.
źródło: NKJP: Joanna Solska: Blondynka z latynoskim temperamentem, Polityka, 2005-11-19
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. temperament
temperamenty
D. temperamentu
temperamentów
C. temperamentowi
temperamentom
B. temperament
temperamenty
N. temperamentem
temperamentami
Ms. temperamencie
temperamentach
W. temperamencie
temperamenty
Inne uwagi
Zwykle lp
-
fr. tempérament