-
1.
bardzo głośne mówienie na podwyższonym tonie lub wydawanie nieartykułowanych dźwięków pod wpływem silnych emocji -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne -
- głośny, przeraźliwy, przeszywający; podniecony, wściekły; zagłuszający krzyk
- krzyk bólu, boleści, przerażenia; noworodka, dziecka
- rozległ się krzyk; dobiegają, dochodzą, ucichły krzyki; krzyk zamarł komuś na ustach/w gardle
- narobić krzyku
- podnieść, wydać; usłyszeć, słyszeć; powstrzymać, stłumić krzyk;; słychać krzyki
- zaalarmowany, zwabiony krzykiem
- rzucić się z krzykiem
-
Już ogarniał go sen, kiedy z przedpokoju dał się słyszeć przeraźliwy krzyk żony. Wstał, dziękując Bogu za ten okrzyk, który go obudził i nie pozwolił usnąć z papierosem w ustach.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Festung Breslau, 2006
Urodziła. Słychać krzyk dziecka, uspokaja się, cisza.
źródło: NKJP: Hubert Klimko Dobrzaniecki: Kołysanka dla wisielca, 2007
Dziewczynka podniosła krzyk zagłuszający nawet wrzask nastawionego na cały regulator adapteru w pobliskim sklepie z artykułami radiowo-telewizyjnymi. Natychmiast zrobiło się zbiegowisko.
źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Zorro, załóż okulary!, 2001
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. krzyk
krzyki
D. krzyku
krzyków
C. krzykowi
krzykom
B. krzyk
krzyki
N. krzykiem
krzykami
Ms. krzyku
krzykach
W. krzyku
krzyki
-
Zob. krzyczeć