specyficzny - Wielki słownik języka polskiego PAN

właściwy danej osobie lub rzeczy i przez to ją wyróżniający

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

synonimy:

charakterystyczny
swoisty
szczególny

specyficzny akcent, aromat, aspekt, charakter, czynnik, humor, język, klimat, koloryt, kształt, mechanizm, nastrój, obyczaj, problem, produkt, rynek, rys, rytm, smak, sposób, stosunek do czegoś, styl, towar, układ, urok, zapach; specyficzna atmosfera, aura, cecha, forma, grupa, instytucja, konfiguracja, konstrukcja, kultura, mentalność, metoda, mieszanka, odmiana, potrzeba, reakcja, struktura, subkultura, sytuacja, trudność, usługa, właściwość, woń; specyficzne narzędzie, podejście, środowisko, wyzwanie, znaczenie; okoliczności, uwarunkowania, warunki

	[...] miejsce to zawsze nieodparcie pociągało mnie swoją specyficzną, niepowtarzalną atmosferą. źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007
	Domagali się od władz uznania ich specyficznej kultury i tożsamości oraz przyznania większej autonomii. źródło: NKJP: Grażyna Michałowska: Problemy ochrony praw człowieka w Afryce, 2008
	Szczególne i specyficzne miejsce zajmowały stosunki z Watykanem. Przedstawiciel Stolicy Apostolskiej przebywał w Warszawie już od pierwszych dni powstania odrodzonego państwa polskiego. źródło: NKJP: Waldemar Michowicz: Historia dyplomacji polskiej, 1995
	Specyficzny mikroklimat okolicy bardzo korzystnie wpływa na układ krążenia. źródło: NKJP: Adrian Werner: W krainie wąwozów, Dziennik Bałtycki, 1999-08-07

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

internac.

ang. specific

fr. spécifique

niem. spezifisch

z p.-łac. specificus 'nadający charakter, odrębny, swoisty'

< łac. speciēs 'wygląd: kształt; rodzaj; gatunek; idea(ł)'